Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.
Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.
Ανώνυμοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι τράβηξαν
τα δυτικά προάστια.
Πότε ωιμέ , πότε αλί
σπίτι δίχως παράθυρο
θυμόμαστε το Αϊβαλί
που κάηκε σαν άχυρο…
m@gior
17.9.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου