Ίδιες σταγόνες της βροχής
πέφτουν γλυκά οι νότες
σε μαύρο πιάνο εποχής
του θείου ταξιδιώτες.
Ποια δάχτυλα χαϊδέψανε
υπέροχα τα πλήκτρα
το νου μας ταξιδέψανε
στου όνειρου τη μήτρα.
Αλήθεια Θεέ μου, πως
της μουσικής βράζει η χύτρα
γλυκά αναδύεται ένα φως
απ τα Απολλώνια σκήπτρα…
m@gior
14.11.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου