Από το τυχαίο ως το μοιραίο
Φιλόσοφοι χωρέσανε πολλοί
ίσως το άγνωστο να είναι ωραίο
όσοι τ’ αγάπησαν δεν είν’ σελλοί
Ψάχνω σ απέραντες βιβλιοθήκες
να βρω αλήθειες για το τυχαίο
σε σκοτεινές κοιτώ αποθήκες
βρίσκω τον Διόνυσο και τον Ζαχαίο.
Όλα γραμμένα λέν’ τα κιτάπια
είναι αυτά που μας συμβαίνουν
κι όσοι αγρυπνούν ψηλά στη ντάπια
βλέπουν Θεούς να επεμβαίνουν.
Τυχαίο είναι που ήρθα στον κόσμο
μοιραίο θάναι σαν φύγω από δω
ένα κλαράκι κρατώ από δυόσμο
δεν θέλω Πέτρο , ούτ’ έξω από δω…
m@gior
16.9.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου