Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Αναχωρητήριο...

Αποχωρώ – αποχωρώ
τα δάκρυα δεν τα μπορώ
γέλια ακούω κι απορώ
αναχωρώ – αναχωρώ.

Φέρτε ποτά - ξηρακαρπά
λυπούμεθα και τα λοιπά
τα τραύματα είναι νωπά
ευχέλαιο κι ένα Παππά…

m@gior
30.7.2010

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Ευχαριστούμε γείτονες...

Ευχαριστούμε γείτονες
για τις διευκολύνσεις
οι ξένοι πια αλλόφρονες
σας βγάζουν στις ειδήσεις

Τα υπέροχα ακρογιάλια σας
τα χαίρονται οι γλάροι
γιατί τα άσπρα πλοία σας
δεν λύνουν παλαμάρι

Την όμορφη Ακρόπολη
να χαίρεστε από μακριά
γιατί κάποιοι τον Βράχο
τον κλείδωσαν από μαγκιά

Και οι τιμές είναι καλές
σε όλες τις μονάδες
ανήκουν σ΄ άλλες εποχές
που βρόνταγαν παράδες

Στο αεροδρόμιο των Σπάτων
σκεπτόμαστε να ρθούμε
με σέρβις - τέλος πάντων
και πτήσεις - στο θα δούμε

Κλειστά τα επαγγέλματα
κρατήστε κι άλλα χρόνια
σ’ Ευρώπης παραγγέλματα
μην είστε πλέον πιόνια

Ανοίξτε τις χωματερές
να τρώνε τα γλαρόνια
πληρώστε τις λυπητερές
περήφανα γκαρσόνια

Άξιους έχετε πολιτικούς
που έχουν όλοι τους αιδώς
δεν μοιάζουν με τραπεζικούς
σκορπούν το χρήμα αφειδώς

Κι έτσι όλοι θα χάσετε
κι ας πάθετε παράνοια
τα όμορφα που έχετε
μ’ απλήρωτα τα δάνεια….

m@gior
28.7.2010

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Δεν με βοηθάς...

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
κι είναι ψηλός ο Γολγοθάς
ξύλινος ο σταυρός, βαρύς
ο δρόμος για τη λύτρωση μακρύς

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
δεν είμαι εγώ παραμυθάς
είμαι ένας άνθρωπος απλός
ούτε κακός, ούτε καλός

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
καλάθια πλέκει ο καλαθάς
και τα γεμίζω με λουλούδια
για τη ζωή γράφω τραγούδια

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
δεν έχει θέα ο Γολγοθάς
τον κλείσανε πολυκατοικίες
πολλές οι ανθρώπινες κακίες…

m@gior
23.7.2010

Γέρα Μυτιλήνης

Στον κόλπο αυτό που σώθηκαν
σφαγμένοι από τους Τσέτες
τώρα τον ήλιο χαίρονται
και παίζουνε ρακέτες…

m@gior
16.8.09

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Παλιές γειτονιές

Των παιδικών χρόνων οι μνήμες
πως έρχονται, σαν φιλμ νουάρ
σκούριασαν πια τα αξεσουάρ
που έδιναν φωνή στις ρύμες.

Στη πράσινη μικρή αυλή μας
τ΄ αμπέλι αγκαλιά με γιασεμί
οι μπλε ποδιές σε μια γραμμή
το ράδιο να γεμίζει τη ζωή μας.

Και στο στενό σαν σουρουπώσει
καρέκλες βγαίνουν στ΄ ανοιχτά
τα νέα φτάνουν μουλωχτά
αύριο πάλι, ο Θεός να δώσει.

Συντρέχανε, ανήμπορος σαν ήσουν
οι γείτονες να δώσουν κάτι τις
απ το υστέρημά του ο καθείς
σε χάρτινη σακούλα να αφήσουν.

Η ανάγκη , που ένωσε γειτόνους
τους χώρισε η μάρκα η σινιέ
το χτες σ΄ ένα μικρό ενσταντανέ
σε τσιπ κυτταρικό, κρατώ για μπόνους….

m@gior
21.7.2010

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Δεκαπέντε ντάμλιγιου σαράντα...

15W-40

Δεκαπέντε ντάμπλιγιου σαράντα
ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε λάδι
ό,τι δε γλιστράει, το τρώει το σκοτάδι
του Μηχανο(α)κίνητου ιμάντα…

m@gior
21.7.2010

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Πως γίνεσαι Τούρκος...

Τούρκος λοιπόν ο Καραγκιόζης
κι ο Χατζηαβάτης, Τούρκος κι αυτός
ελπίζω ο συμπαθής Μπαρμπαγιώργης
να μη δηλώσει πως είν’ Αλβανός.

Θα πρέπει λοιπόν να βιαστούμε
για να μην έχουμε πάλι τα ίδια
κι η UNESCO μας βρει ότι ζούμε
άλλη μια Τουρκική τραγωδία….

m@gior
14.7.2010

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Το ερώτημα...

Το ερώτημα δεν είναι το “αν” αλλά το “πότε”
είναι γραφτό, όλα να γίνουν με μια σειρά
όπως στη ζωή και στο έργο του Καπότε*
στέκει ορθή , ρακέντητη η συμφορά.

Σαν τον φαντάρο πριν τη μάχη, που το ξέρει
μια μέρα, όσο κι αν προσέξει, θα γενεί
μια σφαίρα στη καρδιά, θα τον φέρει
κει, που όλα είναι άχρονα, όλα διαφανή…

m@gior
7.6.2010


* Τρούμαν Καπότε

Αντικρίζοντας τα κάτοπτρα των Αθηναίων...

Λάμπουν τα όπλα του τσιμεντένιου οχτρού
στην πρωινή της εξοχής την άχλη
μας σώζει για την ώρα το κανάλι του νερού
και του ποτού η ανεπαίσθητη η ζάλη…

m@gior
11.7.2010


Αντικρίζοντας τους απαστράπτοντες θερμοσίφωνες των Αθηναίων
κάτω από τον Ναό της Αφαίας Αθηνάς….

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Ζωή στο τρίγωνο του διαβόλου....

Ζούμε σε ένα τρίγωνο, γεμάτο ιστορία
Ακρόπολη, Αφαία, Ναός του Ποσειδώνα
πολλά είναι τα εγκλήματα, μικρή η τιμωρία
ξυπόλητοι πομείναμε, στη μέση του χειμώνα.

Τίποτε δεν κρατήσαμε, σοφία - αυτογνωσία
τσιμέντο και παράνομα, καλύψαμε το χτες
μια Αθήνα αγνώριστη, μεγάλη η προδοσία
πολίτες και πολιτικοί, οι μετρ στις αρπαχτές.

Άφραγκοι, θα σφαχτούμε για τα ψίχουλα
που πέφτουν από τα ευρωπαϊκά μαντίλια
ας είναι Ελληνική που θαβγει η ψυχούλα
να μην ανάψουνε για μας, οι ξένοι τα καντήλια.

Του πανικού Αργοναύτες απ΄ τον Βόλο
εμφύλιους περάσαμε, διπλές τις κατοχές
ψωμί κι ελιά και μπάλωμα στον κώλο
ονόματα θα δώσουμε, ακτές και μετοχές…

m@gior
1.7.2010