Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Διάφανο νερό

Διάφανο στέκεις, αρχαίο νερό
βρέχεις τα πολύχρωμα χαλίκια
πάνω τους τρέχω, σιμά στ αλμυρίκια
δεν θέλω πια να μετρώ τον καιρό.

Τα γεγονότα φτάνουν σαν κύματα
πως μοιάζουν όλα, πως είναι ίδια
παλιού ναυάγιου πεταμένα σανίδια
με φέρανε στα πρώτα μου βήματα.

Ζητώ από καιρό μια ευκαιρία
να τιμωρήσω γι αυτό το κατάντημα
ν απαλλαγώ απ το κακό συναπάντημα
μια καινούργια να χαράξω πορεία…

m@gior
20.12.2011

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

VISTA DE NADA

Ανάμνηση κι απόηχο μιας Κατοχής
έχουν οι μέρες μας, δίχως λιμάνι
και νύχτες αγωνίας και ενοχής
το νοιώθω, άδικα καίει το λιβάνι.

Δώστε μου να γράψω μια ιστορία
μέσα της να χαθώ, το ξέρω γέρασα
αυτή τη χώρα την κοιτώ με απορία
στο λαιμό τριχιά, γιατί της πέρασα.

Τα κουρέλια που ακόμη τραγουδάνε
το βράδυ στις ειδήσεις των οκτώ
τα φύλλα απ’ το λουλούδι μου μαδάνε
τα καίω και διαβάζω Ζαν Κοκτώ*…

m@gior
8.12.2011

* Ο Ζαν Κοκτώ (Jean Cocteau) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ζωγράφος.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Στην εποχή μου...

Σαν σήμερα έφυγαν οι Γερμανοί από την Αθήνα…

Στην εποχή μου,
το δίκιο φεύγει μετανάστης
η πείνα μπαίνει απ το παράθυρο
ήρθε στη χώρα ο δυνάστης
πονά η ενοχή μου.

Στην εποχή μου,
το σάπιο μας ακολουθεί
στη φυλακή στενάζει μόνο ο φτωχός
πολιτικό ρουσφέτι με ωθεί
στην αποχή μου.

Στην εποχή μου,
η συνείδηση έχει τιμή
Ευρώπη δίχως αρχηγό, με λογιστές
τραβάει κόκκινη γραμμή
στην αντοχή μου.

Στην εποχή μου,
φωνάζουν μοναχοί οι ποιητές
και στις πλατείες ψηφοφόροι
κυνηγούν σπιθαμιαίους θηρευτές
ιδού η κατοχή μου…

m@gior
12.10.2011

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Τσε - Τσο

Στα νιάτα μου , ο Τσε καρφιτσωμένος
επάνω απ το κρεβάτι μου
τα μάτια του, δυο κάρβουνα που καίγανε στη χόβολη

Τώρα στα γηρατειά μου , ο Τσο γραβατωμένος
να βγάζω το γινάτι μου
βελάκια του πετάω, σαν δείχνει την Ακρόπολη…

m@gior
5.10.2011

Νερό πικρό…

Νερό πικρό…

Συμβόλαια βλέπω θανάτου
τυλιγμένα σε συσκευασία δώρου
έχασα πια την αίσθηση του χώρου
εκεί στα έγκατα του πάτου

Και ξάφνου, σα δώρο μικρό
η κάλπη μας φαντάζει σα λύση
του διψασμένου, στο στόμα η βρύση
μα το νερό, φαρμάκι πικρό.

Είμαστε όλοι παιδιά του Κάιν
κι όμως ποθούμε το καλό
μα το πετάμε δίχως σκέψη στο γιαλό
ας πούμε κάποτε και ένα Νάιν…

m@gior
5.10.2011

Βρέχει Μεσαίωνα…

Βρέχει Μεσαίωνα…

Ήρθανε τα δυσοίωνα
το είχαμε προβλέψει
βρέχει σκληρά Μεσαίωνα
και όποιος μας, αντέξει.

Μεσαίωνα έχει η καρδιά
αργεί η Αναγέννηση
το χιόνι πέφτει στα κλαδιά
κι η ξαστεριά ανάμνηση.

Βλέπω τοξότες σε γραμμή
να φτάνουν στην Αθήνα
θα ξεγεννήσει αίμα η μαμή
όπως τα χρόνια εκείνα…

m@gior
7.10.2011

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Όποιος περνάει από δω…

Ανέμελα χορεύουνε, οι ξένοιαστες κυράδες
με δηθενιές και με ξανθά, γλεντάνε στις Κυκλάδες

Ελπίδα πια , δεν έμεινε καμία
κι όποιος περνάει από δω, μας ρίχνει κι από μία…

Νάναι καλά η πιστωτική, το διακοποδάνειο
άσε τους ξένους άρχοντες, να θέλουν το βιδάνιο

Τραγούδι στις ταβέρνες, τραγούδι στο ωδείο
κι όποιος περνάει από δώ, μας ρίχνει κι από δύο…

Και τώρα πουρθε ο δοσατζής, θα δώσουμε πετρέλαιο
το μέλλον δεν απασχολεί, μας σώζει ένα ευχέλαιο

Αρχαίοι Έλληνες εμείς, τους πήραμε την Τροία
κι όποιος περνάει από δω, μας ρίχνει κι από τρία…

m@gior
13.9.2011

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011

Mίζερα χρόνια…

Στα μίζερα τα χρόνια , τα δικά μας
δεν νοιάζονται πια για ποιητές
το πάνω χέρι, το έχουν διοικητές
αυτοί σκορπούν τα έρμα μερτικά μας…

Διαβάζω μοναχά παλιές εφημερίδες
πάντα μιλούν για γεγονότα τραγικά
το ρύζι βαφτίζουν κρέας, μαγικά
και το μοιράζουν στα συσσίτια μερίδες…

Στα μίζερα τα χρόνια , τα δικά μας
δεν νοιάζονται πια για ποιητές
αυτοί πια φύγανε στο Όρος ασκητές
και άλλοι μείνανε να τρων τα σωθικά μας…

m@gior
15.7.2011

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Εμείς, το 80 επιδρομείς...

Καλώς τους !
(ανοίξτε τα μεγάφωνα …)

Εμείς, του 80 επιδρομείς, αχρείοι εξαρχής
εκτός του δομημένου κόσμου εμείς,
ανήθικοι διαρκώς, με τέτοιο καθεστώς
αναίσχυντο δυστυχώς.

Εμείς,

Εμείς, παιδιά μιας συνταγής, παράλογα αρπαχτής
με ονειροταγές ανατροπής,
και μιας ζωής ρηχής και συνθηματικής,
εμείς οι επιδρομείς.


Χρονιές, τα ΜΑΤ και οι φωτιές,
στο Σύνταγμα κλωτσιές και της μικρο-πολίτευσης φωνές,
αυτού του εμετού, του αντιλαϊκού
του νέο- εγωισμού.

Εμείς,

Εμείς, παιδιά της αραχτής, το έντεκα παχύς,
με καταθέσεις έξω, ευτυχής
που ήρθαν ξαφνικά, με Ολυμπιακά,
το απόλυτο πορνό.

Φονιάς, βραδιές μιας συννεφιάς, ο φόβος της σκιάς,
σ αυτή την εποχή, ή μιλάς
της κάθε μιας γενιάς, ή παραγράφεις
και σιωπάς.

Αλλού, το θέμα ήταν αλλού
κι ο πόθος πλουτισμού, ωραίου ίσως, μα όχι ικανού
να κάνει την αρχή, για πίστη Ελληνική
εκεί ήμασταν λειψοί.

Σχεδόν εξήκοντα ετών, με μπλοκ επιταγών
χωρίς κανένα αντάλλαγμα, απών
στη γη του κορεσμού, τους τίτλους τ΄ουρανού
το αίμα του Λαού….

m@gior
11.7.2011

Υ.Γ. Γραμμένο πάνω στο υπέροχο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου
« Εμείς του εξήντα οι εκδρομείς»….

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Στου Κλύδωνα….

Τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα
τα διάβασα στον Κλύδωνα
του Άη Γιάννη απόβραδο, είδα στις φωτιές
αίμα και αποκοτιές….

m@gior
24.6.2011

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Δούκισσα της Πλακεντίας...

Σοφία Λεμπρέν ντε Μαρμπουά
με τους δεκάδες σκύλους σου παρέα
στα Ηλύσια, με ομπρελίνο και ντυμένη στα πουά
κατεβαίνεις, στα εξήντα σου ακόμη ωραία.

Σ΄ ερωτεύτηκε ο λήσταρχος Νταβέλης
θαύμασες και μίσησες τον Καποδίστρια
ως πλούσια φιλέλλην, πάντα θέλεις
να προσφέρεις, Αμερικανο-Γαλλίδα αγωνίστρια.

Την αγαπημένη κόρη Ελίζα, χάνεις στη Ασία
το ταριχευμένο σώμα της στην Πειραιώς
φωτιά το καίει, όλα χάνουν τη σημασία
που τους πρέπει, όλα είναι αλλιώς.

Βλέπεις κόρες Μαυρομιχάλη και Καψάλη
και στην Πεντέλη χτίζεις τρείς επαύλεις
βοήθεια έχεις του Κλεάνθη, τι λέν΄ οι άλλοι
δεν νοιάζεσαι πια, στο σώμα ζεις μιας άλλης.

Ο λήσταρχος του Χαλανδριού , Μπίμπισης
σε φυλακίζει κι από το Κράτος ζητά λύτρα
οι κάτοικοι σε λευτερώνουν, της λύπησης
δεν είσαι εσύ παιδί, είσαι από άλλη φύτρα.

Στα μέσα του Δέκατου Ένατου αιώνα
τα μάτια κλείνεις, στο Καστέλο Ροδοδάφνης
Δούκισσα , τάφο σου χτίζουν, σ΄ Ελαιώνα
την κεφαλή στεφάνωσαν με φύλλα δάφνης…..

m@gior
22.6.2011

.............................................................................

Το 1785 γεννιέται στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής η Σοφία Ντε Μπαρμπουά, Δούκισσα της Πλακεντίας, κόρη Γάλλου διπλωμάτη. Επηρεασμένη από το Φιλελληνισμό που επικρατεί εκείνη την εποχή στο Παρίσι, έρχεται στην Ελλάδα και εγκαθίσταται το 1830 στο Ναύπλιο, ενώ βοηθάει τον αγώνα των Ελλήνων για την απελευθέρωση.
Στα χρόνια που ακολουθούν, η κόρη της Ελίζα καταπονείται από φυματική νόσο.

Το 1836 η Σοφία και η Ελίζα επιχείρησαν ένα ταξίδι στην Βηρυτό, χάριν στηθικού νοσήματος που έπασχε η κόρη της, η οποία και τελικά πέθανε στη Βηρυττό το 1837. Τέτοιος ήταν ο πόνος της μάνας που ταρίχευσε το σώμα της, το μετέφερε στην Αθήνα και το τοποθέτησε στο υπόγειο της προσωρινής κατοικίας της στην οδό Πειραιώς που το είχε μετατρέψει σε παρεκκλήσιο, έχοντας υπ' όψη να το θάψει σε μεγαλοπρεπή Ναό που θα έκτιζε στη Πεντέλη.

Το 1840 περιήλθε στην κυριότητα της έκταση 1738 στρεμμάτων στην περιοχή της Πεντέλης αντί τιμήματος 7512 δραχμών. Στην προαναφερόμενη έκταση το 1841 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του πύργου της απο τον διάσημο αρχιτέκτονα της εποχής Σταμάτη Κλεάνθη. Ο ίδιος αρχιτέκτονας κατασκεύασε μετά απο λίγα χρόνια τη Villa Ilissia (1848) στο οποίο σήμερα στεγάζεται το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Επίσης είχε αναλάβει να κατασκευάσει και το "Καστέλο της Ροδοδάφνης", έργο το οποίο η Δούκισσα δεν πρόλαβε ποτέ να το δει ολοκληρωμένο. Όμως στις 19 Δεκεμβρίου 1847 η προσωρινή εκείνη οικία αποτεφρώθηκε από πυρκαγιά μαζί και το ταριχευμένο σώμα της κόρης της. Το γεγονός αυτό συνετέλεσε στη μεταβολή του χαρακτήρα της ώστε να καταστεί δύστροπη και ακοινώνητη. Η Δούκισσα Σοφία άρχισε να γερνάει απότομα.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν δεχόταν καμία επίσκεψη εκτός από τη Δεσποινίδα των Τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας την Φωτεινή Μαυρομιχάλη, την οποία και η ίδια είχε αναθρέψει, και την κόρη του ήρωα του Μεσολογγίου Χρήστου Καψάλη. Απεβίωσε το 1854 σε ηλικία 64 χρονών. Ετάφη μαζί με την κόρη της στον Πύργο της στη Πεντέλη. Ο δε κληρονόμος αυτής ανεψιός της ερχόμενος από Γαλλία πούλησε τα περισσότερα των κτημάτων της στο Ελληνικό Δημόσιο.

Τον Ιούνιο του 1846 η Σοφία φέρεται να αιχμαλωτίστηκε απο τον Λήσταρχο Μπίμπιση που είχε κάποιο ορμητήριο στον Υμηττό, αλλά ελευθερώθηκε ύστερα από επέμβαση των Χαλανδριωτών!


απο το : iansta.blogspot.com

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Ο Γιουγκαλέξανδρος….

Εμείς δώσαμε Αλέξανδρο
αυτοί δώσανε Γιούγκο
το μαγαζί τους πάει αύτανδρο
κι αυτοί αγάλματα με φιόγκο…

Μπορεί να ζούμε δανεισμένοι
ίσως φορέσουμε κουρέλια
στην Ιστορία είμαστε δεμένοι
κρασί απ΄ τα δικά μας τα βαρέλια …

m@gior
22.6.2011

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

Ahh, Greece next to Myconos…

Με αρμύρα τριγύρω στα χείλη
ένα όνειρο από σάρκινη ύλη
μπροστά στο ατελείωτο μπλε.

Στου νησιού, ξαπλωμένη την άμμο
παγωμένο το κρασί απ’ τη Σάμο
σκέπτεσαι βράδυ στο σαλέ.

Σε χαϊδεύει διάφανο κύμα
της Ελλάδας ακόμη ένα θύμα
φτάνει ένα λιγωμένο «καλέ».

Αυτή η χώρα δεν έχει όμοιο
κατάρα είναι, δεν είν΄ προνόμιο
λίκνο πολιτισμού, σταρ του χαβαλέ…..

m@gior
20.6.2011

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Του Βοσπόρου….

Τρισεύγενη Πόλη, έρμη Πόλη του Παλαιολόγου
και των στενών του Βοσπόρου, στα πόδια σου

κυλούν τα νερά της Μαύρης θάλασσας, του λόγου
που δεν θα ησυχάσεις ποτέ, γενιές τα εγγόνια σου

θα δουν πολέμους για μαύρο χρυσό, του ψόγου
της Συνθήκης του Μοντρέ, να ξέρεις τα βόδια σου

δεν θα περνούν ελεύθερα, στην Οξφόρδη του τζόγου
της πολιτικής, το ξανθό γένος ζητά τα διόδια σου….

m@gior
14.6.2011


Ο Βόσπορος αποτελεί τη µόνη θαλάσσια διέξοδο των ρωσικών πετρελαίων από τη Μαύρη Θάλασσα.

Ο Ταγίπ Ερντογάν τοποθετεί την έναρξη λειτουργίας της νέας διώρυγας και άλλων µεγαλεπήβολων έργων, το έτος 2023 όταν η Τουρκική ∆ηµοκρατία θα γιορτάζει τα πρώτα εκατό χρόνια από την ίδρυσή της.

Το καινούργιο κανάλι θα απαλλάξει την Τουρκία από τα βάρη της Συνθήκης του Μοντρέ καθώς δεν θα δεσµεύεται από αυτήν. Συγχρόνως θα πολλαπλασιάσει τη στρατηγική και οικονοµική δυναµική της. ∆ιπλωµατικές πηγές που αναλύουν τις προθέσεις της Τουρκίας πιθανολογούν ότι µια αλλαγή στο καθεστώς των Στενών µπορεί να οδηγήσει ακόµα και σε αµφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, πράγµα που – µε τη σειρά του – µπορεί να έχει συνέπειες στο καθεστώς του Αιγαίου, καθώς και σε άλλες περιφερειακές της πρόνοιες.

Μέχρις ότου όµως αρχίσει το τεράστιο εγχείρηµα του νέου καναλιού της Πόλης, θα πρέπει να έχουν ξεπεραστεί όχι µόνο τα µεγάλαχρηµατοδοτικά, τεχνικά και οικολογικά προβλήµατα, αλλά και τα πολύπλο
Στα κυβερνητικά περιβάλλοντα διαγκωνίζονται διπλωµάτες, επενδυτές, και τεχνοκράτες που ψάχνουν πρόσβαση στα µετεκλογικά σχέδια του Ερντογάν
κα νοµικά και πολιτικά εµπόδια που θα ανακύψουν. Η αντίδραση της Μόσχας ήταν ενδεικτική. Προειδοποίησε ήδη την Αγκυρα να µην προσπαθήσει να αλλάξει το καθεστώς των Στενών. Το Λονδίνο, ο επί δύοαιώνες αντισυµβαλλόµενος της υπόθεσης των Στενών, σιωπά. Το ίδιο και η Ελλάδα. Από τα τέλη Απριλίου που εξαγγέλθηκε το κανάλι της Κωνσταντινούπολης δεν έχει δοθεί καµιά περαιτέρω πληροφορία. Το πολιτικό δυναµικό της Τουρκίας και ο πρωθυπουργός είναι απασχοληµένοι µε τον προεκλογικό τους µαραθώνιο. Οι πληροφορίες όµως λένε ότι στα κυβερνητικά περιβάλλοντα διαγκωνίζονται ήδη διπλωµάτες, επενδυτές, τεχνικοί και τεχνοκράτες που προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση στα µετεκλογικά σχέδια του Ταγίπ Ερντογάν.

Προς το παρόν πάντως ο τουρκικός Βόσπορος µε το αρχαίο ελληνικό του όνοµα, παραµένει µοναδικός. Εξίσου µοναδικός µε τη συνονόµατή του αγγλική Οξφόρδη, στην άλλη άκρη της Ευρώπης.

Oxford
University town in England, M.E. Oxforde, from O.E. Oxnaforda (10c.) lit. "where the oxen ford." Online Etymology Dictionary, © 2001 Douglas Harper.
Oxford In Anglo-Saxon Times The name Oxford derives from the Anglo-Saxon word Oxnaforda (or Orsnaforda) meaning "ford of the oxen" - a place where oxen were driven across the river. The River Thames formed the frontier between Wessex and Mercia and Oxford was situated along one of the major trade-routes.

Δηλ.στις αρχές του 10ού αιώνα η Οξφόρδη μνημονευόταν ως Oxnaforda, από τις λέξεις oxna, που σημαίνει βόδια στα παλιά αγγλικά, και ford, που σημαίνει πέρασμα ποταμού…
…………………………………………………………………………………..
Βόσπορος
κατά τους αρχαίους Έλληνες, προέρχοταν από τις λέξεις βους (= αγελάδα) και πόρος (=πέρασμα). ..
…………………………………………………………………………………..

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ...

Πατρίδα με την ισχυρή οικονομία
μοιάζεις μικρός Τιτανικός
το γλέντησες, χωρίς να έχεις μία
τώρα σε πιάνει πανικός…

m@gior
31.5.2011

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Η Συγγνώμη μιας γενιάς….

Είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου
εγώ, που εξαργύρωσα αγώνες
εγώ, που ανεβασμένη σε κολώνες
είδα το τανκ, στη πόρτα του σχολείου.

Είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου
εγώ, που βροντοφώναξα στο ράδιο
εγώ, η μικρή βραβεύτηκα στο Στάδιο
αριστερή είμαι ψάλτης καφενείου.

Είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου
εγώ, που αναρριχήθηκα στα έδρανα
εγώ, που τα κονόμησα κι ανάσανα
με λαμογιές, προαγωγός είμαι πορνείου.

Είμαι η γενιά του Πολυτεχνείου
εγώ, γονατιστή ζητώ συγγνώμη
εγώ, απ τα παιδιά μου, η Σαλώμη
τα Σταύρωσα σε μισητό, Τόπο κρανίου…


m@gior
27.5.2011

Λευτέρης Νουφράκης

Γενάρη του δεκαεννιά
αξιωματικός ήταν ο Παπάς
παλικάρι από Κρητική γενιά
δεν ήτανε πολιτικός λαπάς.

Σφιχτά, το αντιμνήσιο στο χέρι
λεβέντες τέσσερις ομού
της Αγια- Σοφιάς το αγέρι
φυσά, στα ράσα του θυμού.

Τη υπερμάχω Στρατηγώ
ψάλει στην τεράστια σάλα
κλαίει αυτός, κλαίω κι εγώ
για τα σπουδαία, τα μεγάλα.

Με «Σα εκ των Σων» , τελειώνει
έκπληκτοι κοιτούν οι Τούρκοι
χτύπημα, τον ώμο του λειώνει
αληθινοί βγήκαν οι όρκοι.

Στο πλοίο γυρνάει σαν βέλος
τον Θεό ευχαριστεί και πάλι
φωνάζει αυστηρά ο Βενιζέλος
και επαινεί κρυφά, την πάλη….

m@gior
26.5.2011


π. Λευτέρης Νουφράκης

Κάποτε μου μίλησε ο παππούς μου για ένα Κρητικό παπά, αληθινό παλικάρι, που το Γενάρη του 1919 λειτούργησε κάτω από τους χιλιόχρονους θόλους της Αγια-Σοφιάς!

Τον γνώριζε καλά, γιατί ήταν στρατιωτικός ιερέας στη Μεραρχία που ανήκε και ο ίδιος, στη Μεραρχία εκείνη που αργότερα συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία κι έφτασε ως τις πύλες της Αγκυρας, ήπιε νερό από το Σαγγάριο!... Όμως αλίμονο! αυτό το δροσερό νερό μετατράπηκε λίγο αργότερα σε καυτό πύρινο ποτάμι πόνου και οδύνης, που έκαψε τις καρδιές όλων των Ελλήνων.
Στα λόγια του παππού μου δεν έδωσα τότε μεγάλη σημασία. Μου φάνηκε αυτό που μου 'λεγε απίθανο, το θεώρησα σαν ένα παραλήρημα, απομεινάρι εκείνου του αβάσταχτου, του αφάνταστου πόνου που ένιωθε ο παππούς μου, όταν αναθυμόταν τα περασμένα, όταν άκουγε τις λέξεις Ιωνία, Σμύρνη, Πέργαμος, Αϊβαλί, Τραπεζούντα, Κερασούντα, Σαγγάριος, Εσκί Σεχήρ, Αφιόν Καραχισάρ, Πόλη, Αγια Σοφιά! Οι λέξεις αυτές είχαν πάρει στο νου και στην καρδιά του παππού μου τη θέση ό,τι πιο ιερού και πιο νοσταλγικού είχε σ' αυτή τη ζωή, ακόμη πιο ιερού και από τα ίδια τα παιδιά του, τα εγγόνια του, την ίδια του τη ζωή!

Δεκάδες φορές τον αντίκρισα με τα παιδικά μου μάτια να κλαίει - πολλές φορές ξεσπούσε σε γοερούς λυτρωτικούς λυγμούς - προσφέροντας αυτά τα άγια ονόματα, που ταυτίζονται με τη διαχρονική ιστορική πορεία και παρουσία του Γένους μας πάνω στη γη. Τότε δεν καταλάβαινα τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Μονάχα μια ακαθόριστη απορία κυριαρχούσε στην ψυχή μου απ' αυτή την ξεχωριστή στάση του παππού μου. Λίγο αργότερα κατάλαβα την καθοριστική επίδραση αυτών των δακρύων, αυτών των λυγμών στην δική μου ψυχή. Την καταλαβαίνω τώρα, θα την αισθάνομαι πάντα να κυριαρχεί σ' όλο το είναι μου.

Ο παππούς μου βέβαια είχε δίκιο, όταν έλεγε πως τον Ιανουάριο του 1919 λειτουργήθηκε η Αγία-Σοφιά! Πρωταγωνιστής αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος της εθνικής μας ζωής, το οποίο δυστυχώς αγνοούν πολλοί Έλληνες, ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένα βλαστάρι της λεβεντογέννας Κρήτης της οποίας τα ανδρεία παιδιά έδωσαν πάντα το μεγάλο παρόν σ' όλους τους αγώνες του Γένους, από τα πανάρχαια χρόνια (Ιδομενέας, Νέαρχος κ.α.) ως τις μέρες μας (Μακεδονικός Αγώνας, Δρίσκο της Ηπείρου κ.α.) Αναφερόμαστε στον παπα-Λευτέρη Νουφράκη από τις Αλώνες Ρεθύμνου, ο οποίος υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β' Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δύο Μεραρχίες που συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Η Μεραρχία αυτή στο δρόμο προς την Ουκρανία στάθμευσε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των ονείρων του ελληνικού λαού, η οποία βρισκόταν τότε υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής το γενναίο κρητικό και μαζί του τον ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, το Λοχαγό Σταματίου και τον Υπολοχαγό Νικολάου αγνάντευαν από το πλοίο την πόλη και την Αγια-Σοφιά, κρύβοντας βαθιά μέσα στην καρδιά τους το μεγάλο μυστικό τους, τη μεγάλη απόφαση που είχαν πάρει το περασμένο βράδυ, ύστερα από πρόταση και έντονη επιμονή του λιονταρόψυχου Κρητικού παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Να βγουν δηλαδή στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Αγια-Σοφιά.
Όλοι τους ήταν διστακτικοί, όταν άκουσαν τον παπα - Λευτέρη να τους προτείνει το μεγάλο εγχείρημα. Ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.

Η Αγια-Σοφιά, ήταν ακόμη τζαμί, σίγουρα κάποιοι φύλακες θα ήταν εκεί, κάποιοι άλλοι θα πήγαιναν για προσευχή, δεν ήταν δύσκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να γεμίσει η εκκλησία. Ύστερα ήταν και οι ανώτεροί τους που δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι αυτή την ενέργεια, η οποία σίγουρα θα προκαλούσε θύελλα αντιδράσεων από τους "συμμάχους" για την «Προκλητικότητα» της. Ίσως μάλιστα να δημιουργείτο και διπλωματικό επεισόδιο που θα έφερνε σε δύσκολη θέση την Ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Όμως ο παπα-Λευτέρης έχει πάρει την απόφασή του, ήταν αποφασιστικός και κατηγορηματικός.
- Αν δεν έρθετε εσείς, θα πάω μοναχός μου! Μόνο ένα ψάλτη θέλω. Εσύ, Κωνσταντίνε (Λιαρομάτη), θα μου κάνεις τον ψάλτη;
- Εντάξει, παππούλη, του απάντησε ο Ταγματάρχης, που πήρε και αυτός την ίδια απόφαση, κι όλα πια είχαν μπει στο δρόμο τους.
Τελικά, μαζί τους πήγαν και οι άλλοι.


Το πλοίο που μετέφερε τη Μεραρχία είχε αγκυροβολήσει στ' ανοιχτά, γι αυτό επιβιβάστηκαν σε μια βάρκα στην οποία κωπηλατούσε ένας Ρωμιός της Πόλης και σε λίγο αποβιβάστηκαν στην προκυμαία. Ο Κοσμάς, ο ντόπιος βαρκάρης, έδεσε τη βάρκα και τους οδήγησε από το συντομότερο δρόμο στην Αγια-Σοφιά. Η πόρτα ήταν ανοιχτή λες και τους περίμενε. Ο Τούρκος φύλακας κάτι πήγε να πει στη γλώσσα του, όμως τον καθήλωσε στη θέση του και τον άφησε άφωνο ένα άγριο κι αποφασιστικό βλέμμα του Ταξίαρχου Φραντζή. Όλοι μπήκαν μέσα σε ευλάβεια και προχώρησαν κάνοντας το σταυρό τους. Ο παπα-Λευτέρης ψιθύρισε με μεγάλη συγκίνηση: «Εισελεύσομαι εις τον οίκον σου, προσκυνήσω προς Ναόν Αγίον σου εν φόβω...».
Προχωρεί γρήγορα, δεν χρονοτριβεί. Εντοπίζει το χώρο στον οποίο βρισκόταν το Ιερό και η Αγία Τράπεζα. Βρίσκει ένα τραπεζάκι, το τοποθετεί σ' αυτή τη θέση, ανοίγει την τσάντα του, βγάζει όλα τα απαραίτητα για τη Θεία λειτουργία, βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει
- Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
- Αμήν, αποκρίνεται ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και η Θεία Λειτουργία στην Αγια-Σοφιά έχει αρχίσει. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να την ολοκληρώσουμε, σκέφτονται όλοι, και σταυροκοπιούνται με κατάνυξη. Οι αξιωματικοί μοιάζουν να τα 'χουν χαμένα, όλα έγιναν τόσο ξαφνικά και φαίνονται απίστευτα.
Η Θεία Λειτουργία προχωρεί κανονικά. Η Αγια-Σοφιά ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια ξαναλειτουργείται! Ο παπα-Λευτέρης συνεχίζει. Όλα γίνονται ιεροπρεπώς, σύμφωνα με το τυπικό της Εκκλησίας. Ακούγονται τα «ειρηνικά», το «Κύριε ελέησον», «ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού...», που γράφτηκε από τον ίδιο τον Ιουστινιανό με την προσταγή και την φροντίδα του οποίου χτίστηκε και η Αγια - Σοφιά. Ακολουθεί η Μικρή Είσοδος, το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ...», ο Απόστολος από τον Ταξίαρχο Φραντζή και το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα από τον παπα-Λευτέρη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ο Υπολοχαγός Νικολάου.


Στο μεταξύ η Αγια-Σοφιά αρχίζει να γεμίζει με Τούρκους. Ο παπα-Νουφράκης δεν πτοείται και συνεχίζει. Οι άλλοι κοιτάζουν σαστισμένοι πότε τον ατρόμητο παπά και πότε τους Τούρκους που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρακολουθούν σιωπηλοί μη μπορώντας ίσως να πιστέψουν στα μάτια τους, γιατί αυτό που γινόταν εκείνη την ώρα μέσα στην Αγια-Σοφιά, ήταν πραγματικά κάτι το απίστευτο.
Μετά το Ευαγγέλιο ακολουθεί το Χερουβικό από τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, ενώ ο παπα-Λευτέρης τοποθετεί το αντιμήνσιο πάνω στο τραπεζάκι, για να κάνει την Προσκομιδή. Οι Τούρκοι συνεχώς πληθαίνουν. Οι ώρες είναι δύσκολες, αλλά και ανεπανάληπτες, επικές. Ο παπα-Νουφράκης συνεχίζει. Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό Αγιο Ποτήριο, ένα δισκάριο, ένα μαχαιράκι, ένα μικρό πρόσφορο κι ένα μικρό μπουκαλάκι με νάμα. Με ιερή συγκίνηση και κατάνυξη κάνει την προσκομιδή, ενώ ο Λιαρομάτης συνεχίζει να ψάλει το Χερουβικό. Όταν ολοκλήρωσε την Προσκομιδή, στρέφεται στον Υπολοχαγό Νικολάου, του λέει ν' ανάψει το κερί για να ακολουθήσει η Μεγάλη Είσοδος. Ο νεαρός Υπολοχαγός προχωρεί μπροστά με το αναμμένο κερί και ακολουθεί ο παπάς βροντοφωνάζοντας: «Πάααντων ημών μνησθείη Κύριος ο Θεός...».
Στη συνέχεια ακολουθούν οι "Αιτήσεις" και το "Πιστεύω", το οποίο είπε ο Φρατζής. Στο μεταξύ η Αγια-Σοφιά, έχει γεμίσει με Τούρκους κι ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλοί Έλληνες της Πόλης, που βρέθηκαν εκεί αυτή την ώρα και παρακολουθούν με συγκίνηση τη λειτουργία, χωρίς να τολμούν να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματά τους "δια τον φόβον των Ιουδαίων" δηλαδή των Τούρκων. Μόνο κάποιες στιγμές δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα που τρέχουν από τους οφθαλμούς τους και για να μην προδοθούν φροντίζουν και τα σκουπίζουν πριν γίνουν "πύρινο" ποτάμι και τότε ποιός θα μπορούσε να τα συγκρατήσει.

Η Λειτουργία στο μεταξύ φτάνει στο ιερότερο σημείο της, την Αναφορά. Ο παπα-Λευτέρης με πάλλουσα από τη συγκίνηση φωνή λέει: «Τα σα εκ των Σω, Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα». Όλοι οι αξιωματικοί γονατίζουν και η φωνή του Ταγματάρχη Λιαρομάτη ακούγεται να ψέλνει το «Σε υμνούμεν, Σε ευλογούμεν, Σοι ευχαριστούμεν Κύριε και δεόμεθά Σου ο Θεός ημών».
Σε λίγη ώρα η αναίμακτη θυσία του κυρίου μας έχει τελειώσει στην Αγια-Σοφιά, ύστερα από 466 ολόκληρα χρόνια!! Ακολουθεί το «Αξιον Εστί», το «Πάτερ ημών» το «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και όλοι οι αξιωματικοί πλησιάζουν και κοινωνούν τα Αχραντα Μυστήρια. Ο παπα-Λευτέρης λέει γρήγορα τις ευχές και ενώ ο Λιαρομάτης ψέλνει το «Ειη το όνομα Κυρίου ευλογημένον...» καταλύει το υπόλοιπον της Θείας Κοινωνίας και απευθυνόμενος στον Υπολοχαγό Νικολάου του λέει: «Μάζεψέ τα γρήγορα όλα και βάλτα μέσα στην τσάντα». Ύστερα κάνει την Απόλυση!


Η Θεία Λειτουργία στην Αγία-Σοφιά, έχει ολοκληρωθεί. Ένα όνειρο δεκάδων γενεών Ελλήνων έχει γίνει πραγματικότητα. Ο παπα-Νουφράκης και οι τέσσερις αξιωματικοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν και να επιστρέψουν στο πλοίο. Η Εκκλησία όμως είναι γεμάτη Τούρκους, οι οποίοι έχουν αρχίσει να γίνονται άγριοι, επιθετικοί συνειδητοποιώντας τι ακριβώς είχε συμβεί. Η ζωή τους κινδυνεύει άμεσα. Όμως δε διστάζουν, πλησιάζει ο ένας τον άλλο, γίνονται «ένα σώμα», μια γροθιά και προχωρούν προς την έξοδο.
Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους επιτεθούν, όταν ένας Τούρκος αξιωματούχος παρουσιάζεται με την ακολουθία του και τους λέει: «Ντουρούν χέμεν». (Αφήστε τους να περάσουν). Το είπε με μίσος. Θα ήθελε να βάψει τα χέρια του στο αίμα τους, όμως εκείνη τη στιγμή έτσι έπρεπε να γίνει, αυτό επέβαλαν τα συμφέροντα της πατρίδας του, δεν ήταν χρήσιμο γι αυτούς να σκοτώσουν τώρα πέντε Ρωμιούς αξιωματικούς μέσα στην Αγια-Σοφιά.
Δεν ξεχνά ότι στ' ανοιχτά της Πόλης βρίσκονται δύο ετοιμοπόλεμες Ελληνικές Μεραρχίες κι ακόμη ότι η Κωνσταντινούπολη βρίσκεται ουσιαστικά υπό την επικυριαρχία των νικητών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου στους οποίους βέβαια δεν συμπεριλαμβάνονται οι Τούρκοι.


Στο άκουσμα αυτών των λόγων οι Τούρκοι υποχωρούν. Ο παπα-Νουφράκης και οι άλλοι αξιωματικοί βγαίνουν από την Αγια-Σοφιά και κατευθυνόμενοι προς την προκυμαία, όπου τους περιμένει η βάρκα.
Ένας μεγαλόσωμος Τούρκος τους ακολουθεί, σηκώνει ένα ξύλο και ορμά για να χτυπήσει τον παπα-Νουφράκη. Διαισθάνεται, ξέρει ότι αυτός ο παπάς είναι ο εμπνευστής, ο δημιουργός αυτού του γεγονότος.
Ο ηρωικός παπάς σκύβει για να προφυλαχθεί, αλλά ο Τούρκος καταφέρνει και τον χτυπά στον ώμο. Λυγίζει το σώμα του από τον αβάσταχτο πόνο, όμως μαζεύει τις δυνάμεις του, ανασηκώνεται και συνεχίζει να προχωρεί. Στο μεταξύ ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης και ο Λοχαγός Σταματίου αφοπλίζουν τον Τούρκο, που είναι έτοιμος για να δώσει το πιο δυνατό κι ίσως το τελειωτικό χτύπημα στον παπά.
Ήδη, πλησιάζουν στη βάρκα. Μπαίνουν όλοι μέσα. Ο Κοσμάς μαζεύει τα σχοινιά και αρχίζει γρήγορα να κωπηλατεί. Σε λίγο βρίσκονται πάνω στο ελληνικό πολεμικό πλοίο ασφαλείς και θριαμβευτές. Βέβαια ακολούθησε διπλωματικό επεισόδιο και οι «σύμμαχοι» διαμαρτυρήθηκαν έντονα στον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος αναγκάστηκε να επιπλήξει τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Όμως κρυφά επικοινώνησε μαζί του και «τον επαίνεσε και συνεχάρη τον πατριώτη ιερέα, που έστω και για λίγη ώρα ζωντάνεψε μέσα στην Αγια-Σοφιά τα πιο ιερά όνειρα του Έθνους μας»
.
Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές το ιστορικό της Θείας Λειτουργίας που έγινε ύστερα από 466 χρόνια στην Αγια-Σοφιά από τον ηρωικό παπα - Λευτέρη Νουφράκη. Σίγουρα οι περισσότεροι Νεοέλληνες το αγνοούμε. Το όνομα του λιονταρόψυχου Κρητικού δε λέει τίποτε στο νου και στην καρδιά μας. Κι όμως αυτός ο απλός παπάς από τις Αλώνες Ρεθύμνου σήκωσε πάνω στους ώμους του και ζωντάνεψε, έστω και για λίγο, ένα από τα πιο επικά, πιο ιερά, πιο άγια όνειρα του Γένους.
Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα πουθενά τίποτε που να θυμίζει στους Νεοέλληνες τον ηρωικό παπά και την παράτολμη ηρωική πράξη του. Δεν υπάρχει καμία προτομή του στο χωριό του, στην πόλη του Ρεθύμνου, στον περίβολο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης ή σε κάποια πλατεία της πρωτεύουσας της Ελλάδας. Κανένας δρόμος, έστω και ο πιο ασήμαντος, δε φέρει το επικό όνομά του. Καμία αναφορά δε γίνεται στη ζωή και στη δράση του στα πλαίσια της τοπικής ή της εθνικής μας ιστορίας. Τίποτε απ' όλα δεν έχει γίνει! Όχι γι αυτόν.

Αυτός το χρέος του το έκαμε χωρίς να αποβλέπει σε κανενός είδους ανταπόδοση. Αλλά για μας, για μας που έχουμε ανάγκη από τέτοια ηρωικά πρότυπα, από ισχυρά στηρίγματα, για να, μπορέσουμε να κρατήσουμε και να διασώσουμε ό,τι είναι δυνατόν από την ταυτότητά μας, από τα ιδανικά του γένους μας, από την ίδια την ψυχή μας.
Σήμερα μάλιστα που φριχτή «νέα τάξη» πραγμάτων καταδυναστεύει και απειλεί τη ζωή μας, σήμερα που κινδυνεύουμε να χάσουμε την ταυτότητά μας μέσα στο μεγάλο χωνευτήρι λαών και πολιτισμών, που λέγεται «Ευρωπαϊκή Ένωση», σήμερα που οι Λουδοβίκοι της διεθνούς σκηνής και πραγματικότητας δεν κρατάνε πια ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, αλλά «υπερασπίζονται» τα ανθρώπινα δικαιώματα όπου, όποτε και αν τους συμφέρει και τα καταπατούν βάναυσα και ανεπαίσχυντα, όταν η υπεράσπισή τους έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις τους, είναι ανάγκη επιτακτική να προβάλλονται εθνικές μορφές σαν τον παπα-Λευτέρη Νουφράκη και παράτολμες ηρωικές πράξεις σαν τη Λειτουργία που τέλεσε στην Αγια-Σοφιά το Γενάρη του 1919.

Είναι ανάγκη αυτές οι μορφές να υψώνονται ως σύμβολα γνήσιου και άδολου πατριωτισμού, αληθινού αγώνα κι αυτοθυσίας.
Γιατί τότε και μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αντέξουμε ως Έθνος στις συμπληγάδες της σύγχρονης ζοφερής "νέας αταξίας" που επικρατεί στη διεθνή σκηνή χωρίς να σέβεται τίποτε καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου, καθετί που είναι αντίθετο με τα συμφέροντά της και τις επιδιώξεις της. Τότε σίγουρα θα εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε και να αγωνιζόμαστε με ηρωισμό και αυτοθυσία για την αλληλεγγύη, τη συναδέλφωση και την ειρηνική συμβίωση όλων ανεξαιρέτως των λαών της γης, γιατί όλοι έχουν αναμφισβήτητα τα ίδια δικαιώματα στη ζωή και στην απολαβή των αγαθών, τα οποία τόσο πλούσια σκόρπισε σ' αυτή τη γη το χέρι του Δημιουργού.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Κυριακού Ανδρέα, Λειτουργία στην Αγία-Σοφιά το Γενάρη του 1919, στο περ. "Τα Πάτρια" 1996, 4-5, 57-61 (αναδημοσίευση από το περ. "Ορθόδοξη Μαρτυρία", Κύπρος).
2. Κουβελα Γ.Δ., η Τελευταία Λειτουργία στην Αγια-Σοφιά, στο περ. «Σύνδεσμος», 1992, 259, 82.
3. Χατζή Ν.Μ., Η τελευταία Λειτουργία στην Αγια-Σοφιά, στο περ. «Σύνδεσμος» 1992, 262-263, 133
4. Από τις διηγήσεις του παππού μου Εμμανουήλ Γ. Γελασάκη (1897-1988). (31/5)
Σημείωση Αντ. Θ.Βασιλάκη: Όπως με πληροφόρησε ο εγγονός του αδελφού του παπά Νουφράκη, σήμερα (Καλοκαίρι 2001) κατασκευάζεται προτομή του ήρωα στο χωριό του.

Το κείμενο πρωτοδημοσιευτηκε. στην εφημερίδα Ηρακλείου Κρητης «ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ» την 3/6/1998.

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ο Έλληνας του 2011...

Αίσθημα ανωτερότητας των Αρχαίων προγόνων
που δεν μπορούν πια να δώσουν κάτι περισσότερο.

Αίσθημα κατωτερότητας για την σκλαβιά τεσσάρων αιώνων
γι αυτό με τζιπ κυκλοφορεί, με κότερο.

Διχασμένη προσωπικότητα, θύμα νοιώθει παλιών αγώνων
κατάθλιψη για το τέλος της καλοπέρασης, το χαμένο ημέτερο.

Ο χρόνος δεν τον πιέζει , αργός στο πάτημα των σιαγώνων
όμως οι κουτόφραγκοι αγριέψαν, τον κρεμάν στο πάτερο*

**********
Κλεισμένος στον εαυτό του ο Έλληνας
κατά Γερμανούς συβαρίτης**, νοιώθει προδομένος...

m@gior
20.5.2011


* ο κεντρικό ξύλινο δοκάρι της στέγης
** ο τρυφηλός, ο συνεχώς διασκεδάζων

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Σειτάν παπόρ…

Τα δίμετρα των τριακοσίων
γόβα φορούν στιλέτο
το πόδι απλώνει ατέλειωτο
θέα με Φάληρο πακέτο.

Λήξη σε Ποσειδώνια
κάτω από δυο κανόνια
τι κιτσερί, τι γκλαμουριά
είχαν να δούνε χρόνια.

Το δρύινο κατάστρωμα
του θρυλικού μας θωρηκτού
τόσες οβίδες χάιδεψαν
τώρα χαρούλες του πρωκτού…


m@gior
21.06.2010

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η απάντηση ενός Έλληνα...

Ο εγκέφαλος είναι «ένας υπολογιστής που θα σταματήσει να δουλεύει, μόλις χαλάσουν τα μέρη που τον απαρτίζουν. Δεν υπάρχει Παράδεισος ή μεταθανάτια ζωή για χαλασμένα κομπιούτερ, πρόκειται για ένα παραμύθι που απευθύνεται σε ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι».

Stephen Hawking

Λογικό το συμπέρασμα του Φυσικού Stephen Hawking, δεν μας είπε όμως για τα Πνευματικά Δικαιώματα του Λογισμικού, την ψυχή του υπολογιστή δηλαδή, τα οποία παραμένουν σε αυτόν που το δημιούργησε, έστω κι αν το υλικό μέρος του υπολογιστή, πήγε στην ανακύκλωση….

m@gior

Η Μπουζού...

Απ΄ τη σουίτα στη μπουζού
κι απ τη ψηλή, στα κάγκελα
πως βρέθηκα τ΄ανάσκελα ;

Κι απ΄ τη κονόμα την τρελή
στο τελευταίο το κελί.

Από τη Γκάνα το παιδί
παίχτρια του Εν Μπι Ει
πόδι μακρύ, μάτι που καίει.

Κι απ΄ τη σοδόμα την τρελή
στο τελευταίο το κελί.

Δεν φταίω εγώ, φταίει η γάμπα
κι η πλάτη που μούκανε το κόμμα
άλλο ο Πρόεδρος, άλλο το χώμα.

Κι από τη καρέκλα την ψηλή
στο τελευταίο το κελί….


m@gior
18.5.2011

* η φυλακή…

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Πήραν την Πόλη, πήραν τη…

Πήραν την Πόλη, πήραν τη
φυλές αλλότριες, με άλλες αξίες
για την ζωή, του ματωμένου πειρατή
απόγονοι, ξένοι, πολύχρωμοι παρίες.

Εκεί, στα φροντιστήρια του Μαντά*
χιλιάδες ώρες ίδρωτα, για φοιτητές
του ονείρου, το σήμερα άγρια απαντά
με αίμα, πρέζα , του κώλου αρπαχτές.

Κι η πολιτεία, πάντα είναι παρούσα
με συσσίτια, κραυγές, δικαιολογίες
αν είναι να σου στείλει απανταχούσα
πάντα είναι έτοιμη, φτηνές απολογίες…

m@gior
11.5.2011

* Ηπείρου και 3ης Σεπτεμβρίου…

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Στη κανουλού…

Στο Γερμανόγκρεμα ματώνουν οι μωροί
στην Κανουλού, τώρα φωνάζουν άλλοι
ο Μπρουμελο-λατσός τη βγάζει καθαρή
αργά το τζιναβίσαμε, και μείναμε στο χάλι.

Και τώρα μαέστροι γίναν στο πιασμάν
της πούλης μας, στο πρεζαντέ επάνου
και το τσουρνό το σέρνει ρουλεμάν
ντάνες εκαταντήσαμε, Χαβάη Κατελάνου.

Μα ο μπερντές έχει φτερά, αλέ πάει στη χάλω
και λούγκρα ο λαός , κατσικές και προβατές
ταπί από τους ψαλιδόκωλους, η πόλη εάλω
αβέλει τα ντουλά και σέρνεται πανωκατές….


m@gior
5.5.2011

Καλιαρντά :

Γερμανόγκρεμα – Πλατεία Συντάγματος
Κανουλού = Πλατεία Ομονοίας
Λατσός = Όμορφος ( Ο ωραίος Μπρούμελ…)
Τσιναβίσαμε = Το καταλάβαμε
Πιασμάν = το πονηρό χάδι
Η πούλη = Ο κώλος
Πρεζαντέ = πιάτσα
Τσουρνό= Το κλέψιμο
Ντάνες= Πουτάνες
Μπερντές= Το χρήμα
Χάλω = Η μάσα
Λούγκρα = Τσαντισμένος
Κατσικές και προβατές = Αριστεροί και Δεξιοί
Ψαλιδόκωλοι = Όσοι φοράνε φράκο
Αβέλει = Θέλει
Ντουλά = Τα λεφτά
Πανωκατές= άσκοπα

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Στο καλό, καλέ μου άνθρωπε…

Βασανισμένος Γαβριάς που ξέρουν όλοι
παιδί αντιστασιακού από το Φάληρο
θελήματα στη γειτονιά για χαρτζιλίκι
μια ανάσα, ένα τρέξιμο, η ζωή σου όλη.

Ειρηνιστής, Μακρονησιώτης
χωρίς περγαμηνές, μόνο ταλέντο
του ποδαριού δουλειές, θριαμβευτής
σαν βοηθός, ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Με Κούνδουρο, ο πρώτος σου ο ρόλος
και Δικαιόπολις στους Αχαρνείς
αυτοσχεδιασμός και γέλιο η ζωή σου
δεν σε χωρούσε, του σινεμά ο θόλος.

“Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση”
θα σε ρωτήσουν, εκεί που πας
ήμουν ο Doctor Ζi-veggos, πες τους
έζησα καλύτερα κι απ ΄τον Ωνάση…

m@gior
3.5.2011


Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο κάνοντας θελήματα στη γειτονιά του.

Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο…

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Ε ντε λα μαγκέ ντε Τιτανίκ

Ε ντε λα μαγκέ ντε Τιτανίκ
ολοσουμπέ σε κάλπη-κο πικ νικ
κι αν πατωθού, σε παγωμέ ωκεανίκ
όλοι παρέ, με τρακοσούρα πολιτίκ.


Κι όλοι καρναβαλέ και εξαντρίκ
εμείς κι αυτοί που παίξαν theatrique
και κονομέ στα μουλωχτά με τρίκ
αυτοί, κασέ σε Tραπεζομπουτίκ.


Ε ντε λα μαγκέ ντε Τιτανίκ
η φινανσέ μας στο προ-πολεμίκ
στο γόνατο ο ρεφενές για τσιγαρλίκ
φούντα, γυνή και μπαρμπουτέ στο πίκ.

m@gior

20.4.2011

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Εκόντες άκοντες

Εκόντες άκοντες (1)
παρα μία, τεσσαράκοντες
μας δέρνουνε οι δράκοντες.

Χτυπήματα σιμουλτανέ
κλαίει ο Λαός με αμανέ
τρώει φαρμάκι, ακανέ (2) .

Καφές στην τιποτιέρα
πολιτικοί κάνουν καριέρα
φωνάζουμε όλοι, Αέρα…


m@gior

14.4.2011



(1) Θέλοντες και μη
(2) Ακανές – Λουκούμι Σερρών

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας…

Και συ Μαρία*,
που όλοι σε χορέψαμε, Ευδοκία
δεν ήσουν καν ηθοποιός
μια Ελληνίδα απ την Αγγλία
ήσουν.

Κυνηγημένη,
αφήνεις την Αθήνα και πάλι
ο Γρηγόρης** που τα πάντα καλύπτει
γλιτώνει την αγάπη σου και φεύγεις
στο Λονδίνο.

Μια κούκλα,
στην ταινία του Αλέξη Δαμιανού
δυο χρόνια μένεις παντρεμένη
μετά ήρθε ο χωρισμός
κι η λησμονιά.

Κι ο Σωτήρης
που αγάπησες, ο γουναράς απ τη Σιάτιστα
δεν ήρθε να σε δει , σαν ήρθε η ώρα
άφησες πίσω κόρη κι΄ έφυγες
το ογδονταένα….

m@gior
8.4.2011



* Μαρία Βασιλείου
** Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

AOZ …( Απρόβλεπτη Οικονομική Ζάλη)

Και να λοιπόν που σήμερα, το μάθαμε κι αυτό
είναι ένα θέμα επίκαιρο, θα έλεγα καυτό

με σιδερένιες αλυσίδες, δεμένο επιπλέει
το έρμο Καστελόριζο, η γεωγραφία λέει

Έτσι ο καλός ο γείτονας, φωνάζει στη Μεσόγειο
εκεί ανήκει το νησί, είναι μόνο ισόγειο

Κι έτσι αν χρειαστεί πετρέλαιο να ψάξουν
την υφαλοτρυπίδα μας, το βράδυ θα ρημάξουν

Γιατί άμα χρωστάς, σε όσους μιλάνε Αγγλικά
θα χρειαστείς πετρέλαιο να βγουν Αντιτορπιλικά.

Γι αυτό και ο Αβέρωφ, ας είναι σε ετοιμότητα
κάρβουνο καίει το σκαρί, ιδού η πραγματικότητα.

Και όσοι εδώ μας φέρανε, ας κόψουν εισιτήρια
να δούνε την παράσταση, θάχει πολλά πειστήρια.

να δουν τα υποβρύχια πως είναι φορτωμένα
του Καραγκιόζη σώβρακα κι αυτά διπλοχεσμένα…

m@gior
4.4.2011

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Dancing under the stars…

Με ύφος αντρουά , στόμα σκέτη κόλαση και το μαλλί χυτό
ο Τρύφωνας χορεύει και σφίγγει το ψητό.

Δεν προσποιείται, ο εθνικός Hair Stylist, δεν είν΄ πολιτικός
είναι αυτός που είναι, πάντα ερωτικός.

Αργεντινό ταγκό χορεύουμε και τρέμουν τα ντουβάρια
κι όλοι μαζί φωνάζουμε, πονάν μωρέ τα παλικάρια ;


m@gior
31.3.2011

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

This is Πάρτα( This is Sparta)….Να η Σπάρτη ( Nice party)….

Δεν τολμάς πια να ακούσεις ραδιόφωνο
να δεις ειδήσεις το βράδυ στο γυαλί

Μίζες εδώ, σκάνδαλα εκεί, ο αρχηγός φερέφωνο
και όλα κρυμμένα κάτω απ το χαλί

Υποσχέσεις χωρίς αξία απ το πολιτικό μεγάφωνο
Κρίμα, δεν διασχίζει ο Μόρνος την Βουλή…

m@gior
30.3.2011

Η καθρέφτω...

Φτιαγμένη από ασήμι και γυαλί
έτσι πρέπει να είναι η ψυχή μας
να λούζεται μπροστά της η ζωή
κι αυτή, τίποτα να μην κρατάει…


m@gior

29.3.2011

Και Standard και Poor…

Παίξε μας είπαν το 1980, Standard πράσινο να φύγει η μπόχα
και ξαναπαίξτο τρεις φορές.

Μετά, ρίξε Standard Μπλέ άλλες δύο στην πολιτική μας τσόχα
να μην μας βρούνε συμφορές.

Μία τα ομόλογα, κάτι οι Ολυμπιακοί, κι η υποστήριξη στη Ντόχα
Ζήμενς, Υποβρύχια, ανέβασαν στρές.

Poor κι άνεργοι, αλείφουμε τις πληγές μας με μολόχα
κάποιοι θα γίνουν Μεντερές*…

m@gior 30.3.2011


* Adnan Menteres = Πρωθυπουργός της Τουρκίας…

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Στη μάννα μας - Μάνναger ζωής...

Πληγή μιας μαχαιριάς που δεν θα κλείσει
πηγή εφήμερης ζωής που δεν θα σβήσει
φυγή στο πεπρωμένο, σαν έρθει η κρίση…

m@gior
16.3.2011

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Σύγχρονος πωλητικός...

Παλιάς πουτάνας, πλύστρας παραγιός
πιάνει στο γυαλί τις μπαλαφάρες
με δηθενιές και με ξανθά, ο νιός
κουκιά μας παίρνει με τις σαχλαμάρες…


m@gior
17.3.2011

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Η απονία...

Στριμωγμένη στο αρχαίο σου νησί
μικρή μου Φουκουσίμα, άνθη κερασιάς
που ο Εγκέλαδος απότομα έκαψε .

Απείραχτο το σούσι, χυμένο το κρασί
θανάτου δρεπάνι, της διπλής περασιάς
με το αίμα, τους τοίχους σου έβαψε.

Της Χιροσίμα λάμψη, θυμάσαι εσύ
τον φράχτη έλειωσε, της μικρής πρασιάς
ο ξένος, του θανάτου το σάβανο έραψε…

m@gior
15.3.2011

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Προσδεθήτε....

Ελλάδα του ντόπιου εφιάλτη
όνειρο χαμένο μιας γενιάς
Ελλάδα, αποκούμπι προσφυγιάς
πατρίδα του απένταρου ψάλτη.

Ελλάδα, ξένοι σε βρίζουν
στα ιμάτια σου, βάζουν κλήρο
Ελλάδα σ΄ ένα τελευταίο γύρο
Όσοι σ΄ αγαπούν, αφρίζουν.

Ελλάδα πολύ δανεισμένη
δεν άξιζες αυτή την τύχη
Ελλάδα του αετονύχη
σαν τον Προμηθέα, δεμένη.

Ελλάδα κόψε τις αλυσίδες
τιμώρησε σκληρά το ψέμα
Ελλάδα, ξέρεις από αίμα
ρίξε στο χώμα τους ατσίδες…


m@gior
14.3.2011

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Πνεύμα....

Πνεύμα μου εσύ, που σε σκεπάζει η ύλη
σπίθα από τ΄ Άγιο φως, σε προσκυνά ο νους
φυλακισμένο στέκεσαι, στης σάρκας τη Βαστίλη
Δάσκαλοι σε υμνήσανε
ο Ζαρατούστρας, ο Βούδας, ο Ιησούς.

m@gior
11.3.2011

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Παραλίγο Καθαρή Δευτέρα...

Όλα πια έχουν κάτι από παρά
στο παραπέντε κι η Πατρίδα
που τάγραψε ένα παρά
και τώρα ζει χωρίς ελπίδα.

Θυμήσου την παραπαιδεία
και την παραοικονομία
σε πιάνει πλέον αηδία
με όλη την παρανομία.

Παραπολιτική από αλήτες
και οι γνωστές παραπομπές
παρακατιανοί κι εμείς πολίτες
μας έχουνε στο βγες και μπες…

m@gior
5.3.2011

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Πορεία στο μηδέν...

Στην πορεία μου προς το απόλυτο μηδέν
άφησα φίλους, χρόνια τώρα πίσω
κι από το Δυτικό μέτωπο, νεώτερο ουδέν
τίποτε που ν’ αγαπώ η να μισήσω.

Κι αν αυτό δεν είν’ αφαίρεση μυαλού
πέστε μου εσείς που ξέρετε, τι είναι
με την Πατρίδα, ξεφτισμένη κουρελού
και με δουλειά, μόνο για το Θεαθήναι...

m@gior
3.3.2011

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Οικουμενικός Ολετήρας...

Ελλάδα, χώρα μας μηδενική
πάλι θα έχεις εκλογές
σου στήνουν Οικουμενική
χωρίς πολλές επιλογές.

Κι ο αχταρμάς που θα καεί
για να ρθουν οι σωτήρες
φορούν κορώνα εσαεί
της χώρας ολετήρες*

m@gior
1.3.2011


* καταστροφείς

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

C' est finis

Λυπάμαι, η τριακονταετής κωμωδία έλαβε τέλος
το σκηνικό ξηλώστε το, στη χώρα της Παλλάδας
δανεικό ήταν το θέατρο και δανεικό το βέλος
που μπήξαν τα ημίψηλα στην πλάτη της Ελλάδας…..


m@gior
23.2.2011

Τα πέντε χιλιάδες κυβικά...

Σιδερένια τρόπαια, αήττητα
μιας Ελλάδας που έσβησε
αργοσκουριάζουν στ’ αζήτητα
θύματα, μιας παρτίδας που έκλεισε.

Θλιβερά, οι ιδιοκτήτες τους
τα χαιδεύουν κουνώντας το κεφάλι
τα σκεπάζουν στις κρύπτες τους
καλημερίζοντας το ανείπωτο χάλι…

m@gior
22.2.2011

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

Στον Μιχάλη Σταματάκη

Ολημερίς με ένα καφέ κι ένα τσιγάρο
τρέξιμο ατελείωτο, κυνήγι για το τέλειο
κι έλεγες, παίδες - δεν φοβάμαι Χάρο
και πάντα γύρναγες τον πόνο μας σε γέλιο.

Και να, που σε προδίδει αυτό το σώμα
κι αφήνεις πίσω σου, όλους μας θυμωμένους
γιατί είναι άδικο να βρίσκεσαι στο χώμα
εσύ που βοήθησες, ανθρώπους πληγωμένους.

Ένα πιοτό και ένα ζεϊμπέκικο βαρύ
για σε Μιχάλη μου απόψε θα χορέψω
και άγγελο θα βάλω από ψηλά να σε θωρεί
γιατί τον ξαφνικό χαμό, ποτέ δε θα χωνέψω…

m@gior
31.1.2011

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Ακούω - βλέπω

Ακούω Γκάτσο – Χατζηδάκη από παλιό βινύλιο
δακρύζω.

Ειδήσεις μίσους, βλέπω στο γραμμητζίδικο γυαλί
και βρίζω.

Η τέταρτη διάσταση, σεντόνι είναι με σκεπάζει
ο χρόνος.

Στο πλήθος μέσα βρίσκομαι και όμως νοιώθω
μόνος…

m@gior
14.2.2011

Στη ζωή

Ρωτούν πολλοί, τι τάχα είναι η ζωή
και ποιο το νόημα, ετούτου εδώ του κόσμου
θαρρώ, του δάσους είναι η δροσιά, της πόλης η βοή
το χρώμα είναι τ΄ουρανού, η μυρωδιά του δυόσμου.

Θάλασσα είναι η ζωή, μπουνάτσες έχει και φουρτούνες
κι εμείς καράβια με πανί και άλμπουρο τη γνώση
μπαρκάρουμε για τ΄όνειρο, με γιώτ η με μαούνες
κοινή είναι η μοίρα μας, κανείς δεν θα γλιτώσει…

m@gior
14.2.2011

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Tachrir...

Ταχρίρ !
ήρθε η χώρα στο Ναδίρ
μαίνεται ο Εμφύλιος.

Ταχρίρ !
το μίσος φτάνει στο τσακίρ
σαν δύει ο ήλιος….

m@gior
4.2.2011

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Γωνία Πατησίων και Ηπείρου...

Γωνία Πατησίων και Ηπείρου
σε χίλια διακόσια τετραγωνικά
πολιτικές κάλλους απείρου
κι οι ξένοι να γελούν ειρωνικά…..

m@gior
28.1.2011

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Το...περιστέρι

Το περιστέρι των Ολυμπιακών Αγώνων
είχε το έρμο, το τέλος που του έπρεπε
χωρίς φτερά, εν μέσω σιαγόνων
τάχα μου δυνατή, η χώρα μου διέπρεπε.

Και τώρα τρομαγμένο στις πλατείες
το κυνηγάνε πεινασμένοι μετανάστες
θύματα κι αυτοί στις ξένες αλητείες
με αγωνία τρέχουνε ν’ αλλάξουνε δυνάστες…


m@gior
25.1.2011

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Στην Πίτσα...

Βότανα, σκόρδο και κρεμμύδι
στον πλακούντα * απλωμένα
να ψηθούν στο κεραμίδι
της εστίας, περιμένουν κομμένα

Των Περσών πεντανόστιμη πίττα
ψημένη στη καυτή την ασπίδα
τυρί χουρμάδες στη μαρμίτα
δύναμη έδινε και ελπίδα.

Και ο Απίκιος, τον πρώτο Αιώνα
κοτόπουλο, σκόρδο και τυρί
λάδι απ τον ελαιώνα
την Picea ετοιμάζει αυθωρεί**.

Κι ο Chef Ραφαέλ Εσποζίτο
τυρί Μοσαρέλα πως έλειωσε
την πίτσα Μαργαρίτα αφηγείτο
της Βασίλισσας τ΄ όνομα έδωσε.

Ναπολιτάνα λοιπόν στα γεμάτα
χρώματα γεμάτη και προσόντα
βασιλικό, μοσαρέλα και ντομάτα***
το Χίλια Οκτακόσια Ογδόντα.

Ιταλοί πονηροί μετανάστες
Πίτσα πουλούν στη Νέα Υόρκη
της γεύσης γίνονται δυνάστες
με Πίτσα παρέα, οι πρώτοι μας όρκοι…

m@gior
17.1.2011
* Ελληνικός πλακούς – πίττα άζυμη
** χωρίς καθυστέρηση
*** Πράσινο –Άσπρο –Κόκκινο ( Ιταλική σημαία)

Το πρώτο έδεσμα που παραπέμπει στη πίτσα προέρχεται από τους Αρχαίους προγόνους μας। Ο επονομαζόμενος «πλακούς» ήταν μία βάση από ψωμί πάνω στην οποία τοποθετούσαν διάφορα βότανα, κρεμμύδι και σκόρδο। Ακόμα, λέγεται ότι οι στρατιώτες του Πέρση βασιλιά Δαρείου χρησιμοποιούσαν τις ασπίδες τους για να ψήνουν ένα είδος επίπεδου ψωμιού καλυμμένο με τυριά και χουρμάδες. Ο περιβόητος Ρωμαίος μάγειρας Απίκιος (1ος αιώνας π.Χ.) γράφει για μια βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι. Η πρώτη αναφορά για ένα φαγητό ονομαζόμενο pizza γίνεται στη Νάπολη του 16ου αιώνα και αφορούσε ένα είδος γαλέτας. Στην αρχή η πίτσα συνοδευόταν αποκλειστικά με ένα είδος άσπρης σάλτσας, η οποία όμως αργότερα αντικαταστάθηκε με άλλα υλικά όπως λάδι, τυρί, ντομάτα και ψάρι. Αρχικά συνιστά φαγητό των φτωχών, το οποίο παρασκευάζεται από τους "πιτσαγιόλους". Όμως, τον επόμενο αιώνα (17ος) αποκτά δημοτικότητα και στις τάξεις των πλουσίων & ευγενών της Νάπολης. Η πρώτη πραγματική πιτσαρία ("Antica Pizzeria Port' Alba") άνοιξε στη Νάπολη και λειτουργεί ακόμα! Το 1843 ο Αλέξανδρος Δουμάς αναφέρεται στη μεγάλη ποικιλία των υλικών της πίτσας στην εποχή του, γεγονός που δείχνει την ανάπτυξη της πίτσας. Η πρώτη «επώνυμη» πίτσα δημιουργήθηκε πριν 120 χρόνια από τον φημισμένο Ναπολιτάνο σεφ Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της Ιταλίδας Βασίλισσας: ήταν γαρνιρισμένη με ντομάτα, μοτσαρέλα και βασιλικό (έτσι ώστε να απεικονίζει την ιταλική σημαία). Το όνομα αυτής: Μαργαρίτα. Αργότερα, η πίτσα ακολουθεί τους Ιταλούς στη μετανάστευσή τους στην Αμερική. Αρχικά ονομάζεται ντοματόπιτα, με τη σάλτσα να επικαλύπτει τα υπόλοιπα υλικά. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν φτιαχτεί χιλιάδες εναλλακτικά είδη πίτσας & ζύμης: παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Προσφυγομάννα Κοκκινιά...

Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.

Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
Γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.

Εκεί που μοσχομύριζε
κοκκινιστό μοσχάρι
τώρα πιττούλες ψήνονται
και ρύζι με το κάρυ.

Αλλόγλωσσοι, αλλόθρησκοι
παιδιά από άλλη ράτσα
τα νέα σας σερβίρονται
σε πιάτο*, στη ταράτσα.

Άγνωστοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι το τραβούν
τα δυτικά προάστια.

Παιδιά του Ξέρξη , ήρθατε
και ζείτε δίχως βία
προγνωστικά μας δίνουνε
νίκη στη κελεμπία.

Γυρνάμε ξημερώματα
ξενύχτηδες από το μπρίτζ
κι εσείς μας καθαρίζετε
με πείσμα το παρμπρίζ….

m@gior
10.1.2011

* SATELITE