Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Κοιζούμι Γιάκουμο...

Κοϊζούμι Γιάκουμο

Εσύ υιέ της Ρόζας Κασιμάτη
Αρχόντισσας απ’ τα Κύθηρα
και του Καρόλου Χέρν
γιατρού απ’ το Δουβλίνο

Στα πέντε σου είσαι στο Λονδίνο
σε γαλλικό κολέγιο εσώκλειστος
μαθαίνεις ελληνική ιστορία
στα δεκαπέντε με ένα μάτι

Δεκαεννιά χρονών στο Σινσιννάτι
δημοσιογράφος μετά στην Ιαπωνία
γυναίκα παίρνεις την Σετζούκο
κόρη σαμουράι, αλίμονο

Της Αγγλικής γλώσσας μόνο
Καθηγητής και Εθνικός ποιητής
στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο
θανάτου παίρνεις μονοπάτι…

m@gior
Δεκέμβρης 2010


Λευκάδιος Χέρν
Patricio Lafcadio Tessima Carlos Hearn ή Κοϊζούμι Γιάκουμο ήταν συγγραφέας και δημοσιογράφος και θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας

Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 27 Ιουνίου του 1850 από Ελληνίδα μητέρα και πατέρα Ιρλανδό. Δεύτερος γιος του Καρόλου Χερν και της Ρόζας Κασιμάτη. Η μητέρα του ήταν ευγενούς καταγωγής κόρη του Αντώνιου Κασιμάτη από τα Κύθηρα ενώ ο πατέρας του στρατιωτικός χειρουργός στο Βρετανικό Σώμα των Επτανήσων από το Δουβλίνο। Το σπίτι όπου έζησε ο μικρός Λευκάδιος στο Κύθηρα στέκει ακόμα.
Το 1889 βρέθηκε σαν ανταποκριτής στην Ιαπωνία. Αργότερα και με τη βοήθεια του Μπάζιλ Τσάμπερλαιν και του Ίτζιτο Χαττόρι βρήκε θέση καθηγητή της αγγλικής γλώσσας στην πόλη Ματσούε στη βορειοδυτική Ιαπωνία. Στον δέκατο πέμπτο μήνα διαμονής του στην Ιαπωνία παντρεύτηκε τη Σετζούκο Κοϊζούμι. Κόρη μίας οικογένειας σαμουράι, των Κοϊζούμι που είχαν ξεπέσει με την καταστροφή που επέφερε σε αυτήν την κοινωνική τάξη η νέα πορεία της Ιαπωνίας. Υιοθετεί μάλιστα το όνομα της συζύγου του και από Λευκάδιος Χερν ονομάζεται Κοϊζούμι Γιάκουμο. Μαζί της έκανε τέσσερα παιδιά. Τον Δεκέμβριο του 1896, το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκυο του προσέφερε την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας। Στην Ιαπωνία ο Λευκάδιος Χερν έζησε τα 14 τελευταία χρόνια της ζωής του.

Ο Λευκάδιος Χερν πέθανε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1903 ύστερα από πνευμονικό οίδημα. Μία μικρή νεκρική πομπή μετέφερε τη σορό του στον παλιό ναό Κομπουπέρα. Στην πλάκα που έστησαν οι φοιτητές του υπήρχε το εξής κείμενο: Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή ακόμα και από τη ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους που πιο μεγάλη τιμή του υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του πρόσφερε, αλίμονο, τον τάφο.

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Το κρουασάν... του 1529

Εικοσιπέντε χιλιάδες Τούρκοι νεκροί
έξω απ τα τείχη της Βιέννης
δύσκολοι καιροί , πικροί
μιας Ευρώπης πολιορκημένης.

Λαγούμια ανοίγουν στα κάστρα
κάτω απ΄τη γη, μπαρούτι στοιβάζουν
ο Σουλεϊμάν κοιτάζει τα άστρα
μα οι Βιεννέζοι δεν νυστάζουν.

Ακούν τους χτύπους της σκαπάνης
βρίσκουν τους λαγουμιτζήδες
θύματα της ίδιας τους πλεκτάνης
πέφτουν οι Ντεληκανήδες.

Αφήνουν τα στρατόπεδα φευγάλα
και σπόρους καφέ που ωριμάζουν
οι Βιεννέζοι ρίχνουν ζάχαρη και γάλα
και μισοφέγγαρο γλυκό ετοιμάζουν.

Για να θυμούνται αυτήν τη νίκη
δίχως ναργιλέ η Ευρώπη και αμάν
από τη Γάβδο ως τη Βαλτική
τρώμε ευχαρίστως κρουασάν…

m@gior
17.12.2010


Το Κρουασάν και η απίστευτη ιστορία του...!
Κρουασάν είναι κατά κυριολεξία γαλλική λέξη, μετοχή του ρήματος κρουάτρ = αυξάνω। Με την λέξη αυτή εννοούν και την ημισέληνο। Όμως από την ημισέληνο μέχρι το ψωμάκι, υπάρχει απόσταση...Όταν το 1529 οι τούρκοι με τον αυτοκράτορά τους τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή πολιορκούσαν την Βιέννη, επειδή δεν μπορούσαν να καταλάβουν την Αυστριακή πρωτεύουσα με έφοδο, άρχισαν να σκάβουν ''λαγούμια'' (υπονόμους),ώστε να περάσουν υπογείως τα ισχυρά τείχη και να μπουν μέσα στην πόλη। Ίσως η επιχείρηση να πετύχαινε, αλλά την εποχή εκείνη τα βιεννέζικα φουρνάρικα ήταν χτισμένα κοντά στα τείχη της πόλεως και οι φουρναραίοι άκουσαν το υπόγειο σκάψιμο.
Φυσικά έδωσαν αμέσως συναγερμό και ο στρατός επιτέθηκε και γλίτωσε την Βιέννη. Όταν οι τούρκοι απομακρύνθηκαν,οι ψωμάδες της Βιέννης, για να πανηγυρίσουν το γεγονός της σωτηρίας τους, κατασκεύασαν ψωμιά στο σχήμα του εμβλήματος της τουρκικής σημαίας, την ημισέληνο..! Ήταν το σύμβολο της νίκης..!
Το σχήμα αυτό άρεσε τόσο πολύ στους Βιεννέζους, που το ημικυκλικό ψωμάκι διαδόθηκε και επιβλήθηκε στην Αυστρία κι από εκεί σε όλον τον κόσμο, γιατί η Βιεννέζικη αρτοποιία θεωρείται ότι έχει τα παγκόσμια πρωτεία...!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΩΝ ΑΠΟ: http://www.24grammata.com/

Πανωραία Χατζηκώστα...

Στις Κυδωνιές της Πικράς Ασίας
Αρχόντισσα ήσουν το εικοσιένα,
άντρα και παιδιά είδες σφαγμένα
Χατζηκώσταινα.

Στα Ψαρά προσφυγοπούλα
πάμφτωχη, ήρθες στο Αμίν
μόνη βοήθεια ο Λέσβιος Βενιαμίν
Ψαροκώσταινα.

Στο Ναύπλιο βρέθηκες αχθοφόρος
στον έρανο έδωσες ότι μπορούσες
το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσες
Χατζηκώσταινα.

Όλα τα έδωσες για την Πατρίδα
τα ορφανά αγωνιστών μεγάλωσες
με αρρώστιες και τη πείνα μάλωσες
Ψαροκώσταινα.

Και να που κάποιος στη Βουλή
βάφτισε αυτή την προσφορά σου
και στην Ελλάδα έδωσε το όνομά σου
Ψωροκώσταινα…

m@gior
17.12.2010

η Ψαροκώσταινα ή Ψωροκώσταινα, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο της νεοελληνικής ιστορίας και μάλιστα μια ηρωική και αξιέπαινη γυναίκα στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στην υπηρεσία της πατρίδος।

Όταν το 1821 καταστράφηκε η πόλη των Κυδωνιών, της Μικράς Ασίας, μετά από την αποτυχημένη επαναστατική κίνηση που επιχειρήθηκε, ο πληθυσμός της σφάχτηκε και το σύνολό του εγκατέλειψε την όμορφη πόλη με ντόπια ή ψαριανά καράβια। Στην χαλασιά αυτή κατάφερε να σωθεί η Πανωραία Χατζηκώστα, μια όμορφη αρχόντισσα με μεγάλη περιουσία। Ενας ναύτης τη βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασαν σ’ ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.Τόσο τον άντρα της, τον Κώστα Αϊβαλιώτη, που ήταν πάμπλουτος έμπορος, όσο και τα παιδιά της, τους έσφαξαν μπρος τα μάτια της οι Τούρκοι. Στα Ψαρά λοιπόν, όπου βρέθηκε (γι’ αυτό ονομάστηκε Ψαροκώσταινα) πάμφτωχη και ολομόναχη, οι συντοπίτες της και κυρίως ο Βενιαμίν ο Λέσβιος (δάσκαλος της Ακαδημίας των Κυδωνιών) την βοήθησαν και την προστάτεψαν.Η Πανωραία σύντομα άφησε τα Ψαρά και φθάνει στην τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, το Ναύπλιο. Εκεί την ακολούθησε κι εγκαταστάθηκε και ο Βενιαμίν ο Λέσβιος. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά, αφού ζούσε από τις υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε στον δάσκαλο και φιλόσοφο Βενιαμίν Λέσβιο, ο οποίος παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει. Τον Αύγουστο του 1824 όμως, ο Βενιαμίν ο Λέσβιος πέθανε από τύφο. Από τότε για την Πανώρια άρχισε ένας δυσβάστακτος αγώνας επιβίωσης. Μόνη και άγνωστη, βγάζει το ψωμί της πότε κάνοντας την αχθοφόρο, πότε την πλύστρα και πότε χάρη στην ελεημοσύνη όσων την συμπονούσαν.Την περίοδο εκείνη η Επανάσταση δοκιμαζόταν από την επέλαση του Ιμπραήμ, ο οποίος εκτός από τις άλλες καταστροφές άφηνε στο πέρασμά του και εκατοντάδες ορφανά που συγκεντρώνονταν στο Ναύπλιο. Παρά τα προβλήματά της, η Πανώρια ζήτησε και πήρε υπό την προστασία της παιδιά ορφανά. Για να τα θρέψει περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα αλητάκια της παραλίας την πείραζαν και την φώναζαν Ψωροκώσταινα.Το 1826 έγινε έρανος στο Ναύπλιο για να βοηθήσουν το μαχόμενο Μεσολόγγι. Έτσι μια Κυριακή, στήθηκε στη κεντρική πλατεία ένα τραπέζι και οι υπεύθυνοι του εράνου ζητούσαν από τους καταστραμμένους, πεινασμένους και χαροκαμένους Έλληνες να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν τους μαχητές και τους αποκλεισμένους του Μεσολογγίου. Αλλά λόγω της φτώχιας και της εξαθλίωσης κανείς δεν πλησίαζε το τραπέζι. Όλων τα σπίτια δύσκολα τα έφερναν πέρα. Τότε η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, η Πανωραία, έβγαλε το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της και τα ακούμπησε στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής, λέγοντας «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».Η πλύστρα Πανωραία όμως, δεν έδινε μόνο μαθήματα πατριωτισμού, αλλά και ανθρωπιάς, καθώς το ελάχιστο εισόδημά της το μοιραζόταν με ορφανά παιδιά αγωνιστών. Όταν μάλιστα ο Καποδίστριας ίδρυσε ορφανοτροφείο, προσφέρθηκε – γριά πια και με σαλεμένο τον νου από τον πόνο και τις στερήσεις – να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά αμοιβή.Και εκεί που άρχισε να χαίρεται για τα «παιδιά της» που είχαν βρει ρούχα και φαγητό, λίγους μόλις μήνες μετά τη λειτουργία του ιδρύματος η Πανώρια πέθανε. Οι επίσημοι δεν την τίμησαν. Την τίμησαν όμως με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά του Ορφανοτροφείου, τα οποία μέσα σε λυγμούς την συνόδευσαν ως την τελευταία της κατοικία…



ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΩΝ ΑΠΟ: http://www.24grammata.com/

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Αλαλά...

“Aλαλά” , κραυγάζουν οι στρατιώτες
στα Τρωικά ορμώντας τα κάστρα.

“Αήρ” , ωρίονται του Βυζαντίου οι Ακρίτες
τους Αβάρους νικούν, φυλώντας τα άκρα

“Αέρα” , φωνάζουν του Σαράντα οι οπλίτες
κι η ξιφολόγχη τους , ακουμπάει τα άστρα

“Τραλαλά” , ψιθυρίζουν οι τερμίτες
της Πατρίδας τρυπώντας τη γάστρα**…

m@gior
15.12.2010


* Η αρχαία ιαχή αλαλά προήλθε από τη μυθική κόρη του Πολέμου, την Αλαλά (Πίνδαρος, απ. 225: Κλυθ΄ Αλαλά Πολέμου θυγατέρα). Απ εδώ προήλθαν οι λέξεις αλαλαγή, αλάλαγμα (Κ.Παλαμάς, Ασαλ. Ζωή: της νίκης σου το αλάλαγμα…) και το ρ. αλαλάζω (Ψαλμ.99, αλαλάξατε τω Κυρίω…, ή Κ.Δ. Κορινθ. 1,13,1 : …γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον).Η πολεμική ιαχή «ΑΕΡΑ» επισημοποιήθηκε κατά τον Ελληνοιταλικό πόλεμο και γι΄ αυτό συνέβαλαν, άθελα τους, οι Ιταλοί. Ο Ιταλικός φασιστικός στρατός χρησιμοποιούσε την ιαχή : «eja (προφ. : εγιά), eja, eja, alala». Ήταν μία ιαχή που είχε καθιερώσει ο ποιητής Gabriele d Annunzio (1863 – 1938) στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (Αύγουστος του 1917).
Από το : http://www.24grammata.com/

** γάστρα πλοίου : Το κατώτερο μέρος του πλοίου, συνδυασμός καρίνας και πλευρικών νομέων.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Σεισάχθεια...

Σεισάχθεια* , εφάρμοσε ο Σόλων
και των φτωχών τα χρέη έσβησε
τη θεία φώτιση να δώσει ο Απόλλων
σ΄ αυτόν που ασκούς του Αιόλου έλυσε…

m@gior
14.12.2010


* Σεισάχθεια = Αποσείω το άχθος ( διώχνω τον πόνο – το βάρος)


«Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το "σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.Είναι γνωστό ότι με τη "σεισάχθεια" ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων».

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Ρευστοποιώ με τις ειδήσεις των οκτώ...

Τρελαίνομαι να βλέπω ειδήσεις
ρευστοποιώ με τις ειδήσεις των οκτώ
σε κάθε πρόβλημα προσφέρουν λύσεις
από τις γονάδες μέχρι τον πρωκτό.

Ευαίσθητες περιοχές πως αναλύουν
ξέρουν τα πάντα για τις συντάξεις
ποιες οι απεργίες και τι παραλύουν
κι μαθητές δεν μπαίνουν στις τάξεις.

Τελειώνω σαν βλέπω γνώριμες φάτσες
να ερμηνεύουν τις επαφές τρίτου τύπου
τα χρώματα ξέρουν απ΄ όλες τις ράτσες
και το φαινόμενο των νερών του Ευρίπου.

Καθένας απ΄ αυτούς παίζει ένα ρόλο
και κάποιο αφεντικό προσκυνάει
άλλοι Νιου Γιορκ και άλλοι Τιρόλο
τη πλάτη γυρνάνε σ΄ αυτό που πονάει…

m@gior
13.12.2010

Σαμονί η Χώρα...

Σαμονί * έγινε η Αράχωβα
και Γκστάαντ** το όμορφο Λειβάδι
παίξτε παιδιά στο χιόνι άφοβα
κάντε σκι απ’ το πρωί ως το βράδυ.

Δίπλα στον ομφαλό της Γής
και στις κολώνες του Μαντείου των Δελφών
εκεί θα βρεις το υστέρημα της συναλλαγής
και τ όνειρο των επωνύμων αδελφών.

Σεβάσμια χτίσαμε σαλέ
πέτρα και ξύλο με όλες τις ανέσεις
επίδειξη να κάνεις με αμάξι καμπριολέ
το διακοπο-δάνειο να φας, χωρίς πιέσεις.

Οι δανειστές περιμένουν κρυμμένοι
το όνειρο, της θερινής νυκτός για να σβήσει
το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αναμένει
ο νταβατζής , απ' την άγρια Δύση…

m@gior
13.12.2010


*Σαμονί
Με υψομετρική βάση στα 1.035 μ. και έκταση ώς τα 3.843 μ., το Σαμονί προσφέρει πίστες όλων των βαθμών δυσκολίας με κορυφαία αυτή της Vallee Blanche, μιας από τις μεγαλύτερες πίστες του κόσμου, συνολικού μήκους 22 χλμ.

** Γκστάαντ,
Κτισμένο σε υψόμετρο 1050 μ. απλώνεται στην κοιλάδα, περιτριγυρισμένο
από τις πανύψηλες βουνοκορφές των Άλπεων και διαθέτει τις
πιο σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις για χειμερινά σπορ.
Η πανέμορφη και ειδυλλιακή πόλη με τα χαρακτηριστικής
αρχιτεκτονικής γραφικά σαλέ, έχει τον αέρα και την ατμόσφαιρα
του χειμερινού θέρετρου του διεθνούς Jet Set….

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Το ναυτικό φυλλάδιο...

Μάνα , πιάσ’ το φυλλάδιο
το ξέρω, θα προσέχω
με ένα σπίτι άδειο
την πείνα δεν αντέχω

την πείνα δεν αντέχω.

******
Στης λαμαρίνας τον καημό
στης θάλασσας το δάκρυ
με σπρώξαν μάνα στο γκρεμό
και στου καημού την άκρη

και στου καημού την άκρη.

******

Στα λάδια, στη μουτζούρα
σε μέρη αφιλόξενα
τραγική είμαι φιγούρα
όταν θυμάμαι εσένα

όταν θυμάμαι εσένα.

******

Στου Καββαδία την ποίηση
του Στέλιου τη φωνή
γυρνάμε για εγγύηση
λαός σε προσμονή

λαός σε προσμονή.

******

Μάνα , πιάσ’ το φυλλάδιο
το ξέρω, θα προσέχω
με ένα σπίτι άδειο
την πείνα δεν αντέχω…

m@gior

Ένα ακόμη τούβλο στον τοίχο...

Αnother brick in the wall ( Pink Floyd )

Εσύ, Ναι, εσύ, κάτσε ακίνητη !
Όταν μεγαλώσαμε και πήγαμε σχολείο, κάποιοι δάσκαλοι, που μπορούσαν να πληγώσουν τα παιδιά,
Τέλος πάντων μπορούσαν
να χλεβάζουν οτιδήποτε κάναμε
προβάλλοντας κάθε αδυναμία, όσο κι αν προσπαθούσαν να την κρύψουν τα παιδιά.

Αλλά ήταν πολύ γνωστό στη πόλη ότι όταν πήγαιναν σπίτι το βράδυ
Οι χοντρές και ψυχοπαθητικές γυναίκες τους
Θα τους ξυλοφόρτωναν μέχρι θανάτου !
Ωωωωωωωωωωωωωωωω !
Δεν χρειαζόμαστε εκπαίδευση
Δεν χρειαζόμαστε έλεγχο σκέψης
Όχι μαύρο σαρκασμό στην τάξη
Δάσκαλοι, αφήστε τα παιδιά ήσυχα
Έι ! Δάσκαλοι, αφήστε τα παιδιά ήσυχα !
Τελικά, απλά είναι ένα ακόμη τούβλο στον τοίχο.
Τελικά, είσαι απλά ένα ακόμη τούβλο στον τοίχο.

( Χορωδία)

Δεν χρειαζόμαστε εκπαίδευση
Δεν χρειαζόμαστε έλεγχο σκέψης
Όχι μαύρο σαρκασμό στην τάξη
Έι! Δάσκαλοι, αφήστε τα παιδιά ήσυχα
Τελικά, απλά είναι ένα ακόμη τούβλο στον τοίχο.
Τελικά, είσαι απλά ένα ακόμη τούβλο στον τοίχο.

«Λάθος, μάντεψε ξανά !»
«Λάθος, μάντεψε ξανά !»
«Αν δεν φας το φαΐ σου, δεν θάχεις γλυκό. Πως μπορείς
νάχεις γλυκό αν δεν φας το φαΐ σου ;»
«Εσύ, Ναι, εσύ πίσω από το υπόστεγο των ποδηλάτων, κάτσε ακίνητη !»

( Ήχος από τηλεοράσεις που παίζουν διαφορετικά κανάλια)

«Οι ταύροι είναι ήδη έξω εκεί»
Ρόζ: Αααααααααααααααααααααααα!
«Αυτός ο φούρνος , νομίζει ότι πρέπει να ξέρεις».

Δεν χρειάζομαι όπλα γύρω μου
Και δεν χρειάζομαι ναρκωτικά να με ηρεμήσουν.
Έχω δει την γραφή στον τοίχο.
Δεν νομίζω να χρειάζομαι οτιδήποτε.
Όχι, δεν νομίζω να χρειάζομαι οτιδήποτε.
Τελικά, όλα ήταν απλά τούβλα στον τοίχο.
Τελικά, ήσασταν όλοι απλά τούβλα στον τοίχο.

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Ξεκουράσου Κωστή, ξεκουράσου
στη σκιά της μαρμάρινης πλάκας
θέλω νάρθω, μου λες : στη σειρά σου
εδώ είν’ το Πρώτο*, της χαμένης ατάκας.

Χθεσινών ισχυρών Μαυσωλεία
στριμωγμένα στο μαρμάρινο δάσος
αγγέλων δάκρυα “επι τη απωλεία”
το να ζεις, θέλει απύθμενο θράσος…

* Αθηνών

m@gior
8.12.2010

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Χριστούγεννα 2010

Κοιτώ τα στολισμένα δένδρα
καρνάβαλοι μοιάζουν φωτεινοί
νοιώθω να είμαι σε ενέδρα
δεν είν΄ χρονιά η φετινή….

m@gior
7.12.2010

Χαλομόνας Τιτάνικε...

Τέσσερα τα φουγάρα σου
σαν τις χιλιετίες
που έζησες Ελλάδα μας
πολλές και οι αιτίες

που βρέθηκες κατάφωτη
μετά από τους αγώνες
με ανοιγμένη την κοιλιά
δεμένους τους αγκώνες

στον πάτο ν’ αναπαύεσαι
σημαιοστολισμένη
οι καπετάνιοι άφαντοι
σκουριάζεις αφημένη

να τρώγεσαι νυχθημερόν
στης άβυσσος τα βάθη
απ’ άγνωστα βακτήρια*
πληρώνοντας τα λάθη

που καπετάνιοι ύποπτοι
κοντοί , χοντροκομμένοι
σε ξύσαν στο παγόβουνο
και φεύγεις πικραμένη…

m@gior
7.12.2010

· Το Halomonas titanicae είναι η τελευταία ανακάλυψη μιας σειράς βακτηρίων και μυκήτων που έχουν εντοπιστεί στο σκουριασμένο κουφάρι του Τιτανικού, τα οποία τρέφονται με τη σκουριά και η ύπαρξή τους έγινε γνωστή σε σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Στον Παντελή...

Ιδρωμένος στο μικρό το πατάρι
σ΄ ένα τούμπα ταψί με λυχνίες
το μικρόφωνο κρεμαστό, σα φανάρι
και το βράδυ, θερινό με ταινίες.

Στο ρυθμό του πικάπ τραγουδάμε
όλοι εμείς, οι εραστές του εξήντα
των μεσαίων κυμάτων πηδάμε
με ρεσάλτο πειρατές στη κουΐντα.

Την Αθήνα αφήνεις για Σέρρες
τρεις υπάρξεις και γυναίκα κοντά σου
της καριέρας ξεφεύγεις τις ξέρες
μα η καρδιά ξαφνικά, είπε στάσου…

m@gior
29.11.2010

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Καριέρες....

Σκαλιά, τρέχουν οι μέρες μας
κάθε σκαλί και μία μέρα
σαν τη σκυτάλη οι καριέρες μας
της ήττας φέρνουν τη φοβέρα.

Το μυστικό που κρύβει το γιατί
εκεί που χάνεται η σκάλα
ζητά απ΄το μυαλό του ποιητή
νόημα να δώσει στην τρεχάλα.

Μα είν΄ η αλήθεια τραγική
πως να τη δεχτεί κανείς
γιατί είναι η σκάλα κυκλική
ήρωες θέλει αφανείς…

m@gior
23.11.2010

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Ξενοδοχείο Καλιφόρνια...

Σ΄ ένα σκοτεινό αυτοκινητόδρομο στην έρημο,
παγωμένος αέρας στα μαλλιά μου
ζεστή μυρωδιά από κολίτας*, να υψώνονται στον αέρα
σε απόσταση μπροστά, είδα ένα φως να τρεμοσβύνει, βάρυνε το κεφάλι μου και αδυνάτισε η θωριά μου

Έπρεπε να σταματήσω για τη νύχτα.
Αυτή στέκονταν στην εξώπορτα
Άκουσα το κουδούνι υπηρεσίας και σκεπτόμουν,
αυτό μπορεί να είναι Παράδεισος, μπορεί και κόλαση
Μετά αυτή άναψε ένα κερί και μου έδειξε τον δρόμο
φωνές ακούγονταν στο βάθος του διαδρόμου.
Νομίζω, άκουσα να λένε…


Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Ένα τόσο αγαπητό μέρος (Ένα τόσο αγαπητό μέρος)
Ένα τόσο αγαπητό πρόσωπο. Πολύς χώρος στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια.

Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου (Οποιαδήποτε εποχή του χρόνου)
Μπορείς να το βρεiς εδώ το μυαλό της,
διάφανη στριφτή μουσελίνα, με καμπύλες σαν της Μερσέντες
έχει πολλά όμορφα αγόρια, που τους λέει φίλους
πως χορεύουν στην αυλή,
γλυκός ιδρώτας του καλοκαιριού
Κάποιοι χορεύουν για να θυμούνται, κάποιοι χορεύουν για να ξεχνούν.

Ετσι κάλεσα τον αρχηγό «σε παρακαλώ φέρε το κρασί μου»
Αυτός είπε, δεν έχουμε τέτοιο οινόπνευμα εδώ, από το εννιακόσια εξήντα εννιά
και ακόμη εκείνες οι φωνές από μακριά
σε ξυπνούν στη μέση της νύχτας
μόνο να τις ακούς να λένε…

Καλώς ήρθατε στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Ένα τόσο αγαπητό μέρος (Ένα τόσο αγαπητό μέρος)
Ένα τόσο αγαπητό πρόσωπο
ξεφαντώνουν στο ξενοδοχείο Καλιφόρνια
Τι ωραία έκπληξη (Τι ωραία έκπληξη).

Βρες ένα άλλοθι
Καθρέφτες στο ταβάνι
Η ροζ σαμπάνια με πάγο
Και αυτή είπε : «είμαστε όλοι φυλακισμένοι εδώ, από δική μας θέληση»

Και στις κύριες κάμαρες
συγκεντρώθηκαν για το τσιμπούσι
το καρφώνουν με τα ατσάλινα μαχαίρια τους
αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν το θηρίο...

Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι,
ήταν πως έτρεχα για την πόρτα
έπρεπε να βρω το πέρασμα πίσω
εκεί που ήμουν πριν.

«Ηρέμησε» είπε ο νυχτοφύλακας
Είμαστε προγραμματισμένοι να δεχόμαστε,
μπορείς να κάνεις check-out, όποτε θες
αλλά δεν μπορείς να φύγεις !...

*ανθός κάκτου της ερήμου, παράφραση του cola δηλαδή coca…

Προφανώς ο στιχουργός αναφέρεται σε ξενοδοχείο της κακιάς ώρας, όπου οι πελάτες πήγαιναν για την δόση τους, όπου η μόνη υπηρεσία που προσφέρονταν ήταν τα ναρκωτικά, όλο τον χρόνο, εκεί που όποιος μπαίνει δεν βγαίνει με τη θέλησή του…

Μετάφραση : m@gior

Αραχτός στον ντόκο....

Αραχτός στον πρωινό ήλιο
θα αράζω μέχρι να βραδιάσει
κοιτώντας τα καράβια νάρχονται
αραχτός στον ντόκο
Χαζεύοντας την παλίρροια ν΄ απλώνει
Ωωω, αραχτός κάθομαι στον ντόκο
χάνοντας τον χρόνο μου

Παράτησα το σπίτι μου στη Τζώρτζια
την κοπάνισα για τον κόλπο του Φρίσκο
γιατί δεν έχω λόγο να ζω για κάτι
και μάλλον τίποτα δεν θα μου λάχει
Έτσι, απλά αράζω στον ντόκο
Χαζεύοντας την παλίρροια ν΄ απλώνει

Ωωω, απλά κάθομαι στον ντόκο
Χάνοντας τον χρόνο μου.

Φαίνεται τίποτε δεν θα αλλάξει
όλα τα ίδια μένουνε
δεν γουστάρω να κάνω αυτά που δέκα μου λεν να κάνω
Έτσι μου φαίνεται θα μείνω στα ίδια,
ναι, κάθομαι εδώ και λιάζω τα κόκαλά μου
Και αυτή η μοναξιά δεν με παρατάει
τριγύρισα για δυο χιλιάδες μίλια
απλά για να κάνω αυτό τον ντόκο σπίτι μου.

Και τώρα, απλά αράζω στον ντόκο
χαζεύοντας την παλίρροια ν΄απλώνει

Ωωωω γειά, αραχτός στον ντόκο
χάνοντας την ώρα μου…


( σφύριγμα)

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Σπίνα Λόγκα...

Σπίνα - Λόγκα , αλλοιώς μακρύ αγκάθι
Χανσενική η ψήφος που όλοι ρίξαμε
πικρή, σαν του καφέ το κατακάθι
κουδούνια γεμάτη, υπενθυμίσαμε
πως η Πατρίδα δεν αντέχει άλλα λάθη…

m@gior
15.11.2010

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Στο γερμανικό πολυβολείο...

Πίνω τον καφέ μου καθισμένος
έξω από Γερμανικό πολυβολείο
μπορεί και να σας φαίνεται γελοίο
σαν Έλληνας, είμαι συνηθισμένος

να βλέπω απομεινάρια του πολέμου
σπαρμένα στην άμμο του γιαλού
μίας απόβασης που έγινε αλλού
τσιμέντα μόνα, έρμαια τ΄ ανέμου.

Ήταν η τύχη μιας γενιάς στην Κατοχή
κληρονομιά να πάρει, τον κόσμο ερείπια
με τρύπια ρούχα, στην πλάτη δυο τα νήπια
το χτίσιμο έπιασε, με αντιπαροχή.

Και φτάσαμε στο άθλιο το σήμερα
με τη θηλιά του χρέους που επιβλήθηκε
και μια Πατρίδα που πουλήθηκε
για μεγαλεία, βεγγαλικά, εφήμερα…

m@gior
11.11.2010

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Στον Κώστα Κοκκίδη...

Δεν είναι το γαλάζιο
πανί που κυματίζει
δεμένο στον ιστό.

Είναι το πάθος, οι θυσίες
αυτό που συμβολίζει
το αίμα τ’ αχνιστό.

Με δάκρυα στα μάτια
ζωή εικοσάχρονη χαρίζει
στον βράχο τον σχιστό

Μαζί με τη σημαία
της Λευτεριάς ορίζει
το νόημα το μεστό….

m@gior
11.11.2010

Στις εικοσιεπτά Απρίλη του σαρανταένα, ο Πρόσκοπος-φύλακας της σημαίας στην Ακρόπολη, αντικρύζοντας τους Γερμανούς να φτάνουν για να κατεβάσουν την Γαλανόλευκη και να υψώσουν την Σβάστικα, τυλίχτηκε με την σημαία μας και πήδηξε απο τα τείχη, θυσιάζοντας τη ζωή του, για ένα ιδανικό...

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Στη μνήμη του Ποιητή...



Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία

Ανδρέας Κάλβος-4η ωδή


Όσοι ανόσιο έθεσαν χέρι
στα τίμια κόπια του Λαού,
σιδηρά δεσμά ας έχουν·
θέλει αρετή και τόλμη
η Πολιτική …

m@gior
3.11.2010


* Ανδρέας Κάλβος 1792 – 1869, 3 Νοεμβρίου



Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Δωρητής γονάδων...

Την Κυριακή των εκλογών
γονάδων θα γίνω δωρητής,
ως θύμα ξένων επιλογών
δεν συμμετέχω εθελοντής…

m@gior
2.11.2010

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Στη Σοφία του σαράντα...

Έφη Μέμπο(1) εσύ, του θάρρους ιέρεια
της Θράκης(2) γέννα, έλαχε σε σένα, με λατρεία

με επική φωνή ,της Ελλάδας φωνή
στο Στρατό μας, τραγουδώντας να μοιράσεις ανδρεία

Τη δόξα γνώρισες, του φαντάρου το δάκρυ
το βιός σου μοίρασες(3), στης Πατρίδας τη χρεία

Ματωμένοι φοιτητές, σου χτυπήσαν την πόρτα
τον Νοέμβρη του τανκ, του εβδομήντα τρία

την αγκαλιά σου στα Εξάρχεια(4) άνοιξες
σαν πατρίδα τους δέχτηκες, κι΄η βραδιά ήταν κρύα…

m@gior
28.10.2010

(1)Το πραγματικό όνομα της Σοφίας Βέμπο
(2) Γεννημένη στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης
(3) Δύο χιλιάδες χρυσές λίρες για το Ελληνικό Ναυτικό
(4) Οδός Στουρνάρη 37.

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Στης Ψαρούς την ολόλευκη ράχη...

Στης Ψαρούς την ολόλευκη ράχη
περπατά η εφορία μονάχη

μελετά εξωχώρια σκάφη
και ευρύχωρες βίλες θωρεί

απλωμένες σε καμένα χορτάρια
που φυτρώσαν στην πανάκριβη γη…

m@gior
12.10.2010

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Τσιπωμένοι & ξετσίπωτοι...

Αρ εφ Αιντί(ες)*
σε chipωμένες κοινωνίες
βαθιά η γνώση του συστήματος για μας
σαν ξέρει τις συνήθειες, τη ζωή μας
σε ποιες πιστεύουμε αξίες
μας δίνει τιμωρίες.

Ξεchipωτοι
κι ανένταχτοι στο χάραγμα
κάποιοι, κάποτε θα ζουν στο περιθώριο
αρνούμενοι να μπουν μέσα στο όριο
του ήλιου, μονάχοι θα βλέπουνε το χάραμα
πικρές ελευθερίες….
m@gior
8।10.2010


* Το RFID είναι τα αρχικά του όρου Radio Frequency Identification που η μετάφραση του όρου στα ελληνικά είναι «ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων». Το RFID είναι ένα σύστημα ασύρματης αναγνώρισης ζωντανών οργανισμών και αντικειμένων.
Τα σημαντικά πλεονεκτήματα που προσφέρει το RFID είναι:
- Αναγνώριση μπορεί να γίνει από απόσταση
- Δυνατότητα αποθήκευσης δεδομένων
- Μπορούν να μην είναι ορατά στο ανθρώπινο μάτι τα RFID tags μιας και για την αναγνώριση τους δεν χρειάζεται οπτικό μέσο।
- Δυνατότητα προγραμματισμού εξ αποστάσεως
- Επιπρόσθετες λειτουργίες όπως παρακολούθηση και καταγραφή της εισόδου σε Τράπεζες, Σχολεία, Δημόσιες Υπηρεσίες…η απαγόρευση της εισόδου…।

Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Δεν γρικώ, δεν μιλώ....

Τώρα που ο δείκτης ακουμπά στα δυο μου χείλη
και τ’ αυτιά μου στέκουν ανήμπορα στους ήχους
μολότοφ τα συνθήματα, καίνε τους τοίχους
κι εγώ σφυρώ με πορφυρό κοχύλι.

Ομίχλη απόψε, μέσα κι έξω στο Αιγαίο
η βάρκα μου παλιά, πανιά - κουπιά δεν έχω
και κουρσεμένος πια διπλά, δεν το κατέχω
πως βολοδέρνω στα βαθιά χωρίς να φταίω.

Αναμεσίς στης Τήνου και της Άνδρου το φανάρι
ένα θαύμα από τη θάλασσα προσμένω
ξυπόλητος και νηστικός θα περιμένω
του εικοσιένα να φωτίσει το λυχνάρι…

m@gior
29.9.2010

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Το ζειμπέκικο της αφραγκίας...

Μου λέτε δεν γελάω πια
βρέστε μου μια αιτία
μία στα πανιά, μία στα κουπιά
ζωή χωρίς αστεία

- Ζωή χωρίς αστεία -

Άλλα μου τάζανε παλιά
και άλλα βρίσκω τώρα
μ΄ αφήσανε χωρίς λαλιά
δεν μου πανε για μπόρα

- δεν μούπανε για μπόρα -

Να ξέρεις, θα σε αγαπούν
όσο βροντάς τα φράγκα
μη περιμένεις να στο πουν
τζάμπα δεν θέλουν μάγκα…

- τζάμπα δεν θέλουν μάγκα -

m@gior
27.9.2010

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Θεέ μου...

Θεέ μου,
πόσο μηδέν ξοδεύεις
στον παρονομαστή σου
για να μην σε βλέπουμε….

m@gior
24.9.2010

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Βαρύτητα για ανεξήγητο λόγο....

Ο χώρος και ο χρόνος, ραντεβού δώσανε
στο σημείο μηδέν.

Εκεί που πυκνότητα και θερμοκρασία
απειρίζονται.
Εκεί που Φυσικοί και Αστρονόμοι
αφορίζονται.
Εκεί που θρησκευόμενοι και ηγέτες
αφυπνίζονται.

Για ανεξήγητο λόγο, που τον λέω Θεό
η έκρηξη αυτή που κάποιοι ονομάζουν «Μεγάλη»
έγινε εκεί, στο ποτέ και στο πουθενά
αφού δεν υπήρχαν χρόνος και χώρος.

Έδωσε η έκρηξη, ένα Σύμπαν διαστελόμενο
με νόμους Φυσικούς κι απαραβίαστους
νόμους που αγάπησαν ο Νεύτων, ο Λαπλάς, ο Χόκινγκ.

Βαρύτητα ο υπέρτατος Νόμος, η υπεύθυνη για το χτες και το αύριο των πλανητών,
το δικό μας αύριο !


m@gior
22.9.2010

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

(Α) μνημόνευτο....

Το ¨αχ¨ του Καζατζίδη τώρα επίκαιρο
το ¨βαχ¨ του εργάτη είναι πάντα ιδρωμένο
κονόμες, αρπαχτές γρικώ, θεριό ανήμερο
γίνομαι γιατί πεινώ, μα υπομένω.

Φτιάχνω φραπέ σε ποτηράκι πλαστικό
κάθε πρωί, ακούω μόνο τις καλές ειδήσεις
μιλάνε πάντα για καιρό φανταστικό
βουνά και θάλασσες που πρέπει να γυρίσεις.

Όμως εγώ, δεν έχω πια φιλοδοξίες
για σπίτια όνειρο, γι αμάξια αστραφτερά
το μεροκάματο, μοναδική απ τις αξίες
που μείναν όρθιες, ζωή χωρίς φτερά…

m@gior
17.9.2010

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Μαραθώνας...

Της Ευρώπης, ακρίτες σταθήκατε
μύριοι, ορθοί στον Δαρείο
της Αθηνάς το δόρυ καρφώσατε
στο ματωμένο, Μηδικό του σαρκίο.

Και το μήνυμα τρέχοντας έφερε
της νίκης, φτερωτός ταχυδρόμος
Μιλτιάδη, Καλλίμαχο ανέφερε
Στρατηγούς, ανθελλήνων ο τρόμος…

m@gior
14.9.2010

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Έντεκα Σεπτέμβρη...

Οι δυο λαμπάδες π΄ άναψαν
στις έντεκα Σεπτέμβρη
φωτίσανε στη Κόλαση
αυτό που θα μας εύρη

Κι είναι μεγάλο βάσανο
να ξέρεις πως μια μέρα
αυτός θα είν' τ' αφεντικό
στη γαλανή τη σφαίρα…

m@gior
11.9.2010

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Λαός σε παρακμή...

Λαός σε decadence…

Ν αγαπάς όσους βάφουν με σπρέι
σε άσπρους τοίχους και σε λεωφορεία
γιατί έχουν την δική τους πορεία
σε μια ζούγκλα που κανένας δεν κλαίει.

Κάποιοι δεν κλαιν, δεν προλαβαίνουν
στων χρημάτων τη ρότα δεμένοι
κι άλλοι, στο ανθρωποδάσος χαμένοι
μοναχοί, Γολγοθά ανεβαίνουν

Κι οι νέοι με το σπρέι στο χέρι
μια κερκόπορτα* χτίζουν στον τοίχο
την περνούν και ζητούν απ τον στίχο
κάποιο νόημα στη ζωή τους να φέρει....

m@gior
7.9.2010

* Κερκόπορτα ή πύλη του κίρκου, οδηγούσε σε ένα ιπποδρόμιο (circus)

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Τσιγάρο ατελείωτο....

Στο τσιγάρο που κρατάω
φίλε θα σου ορκιστώ
δεν το κόβω το ρημάδι
και ας καταδικαστώ.

Θα καπνίζω μοναχός μου
σαν τσολιάς μπρος στη Βουλή
όρθιος μέσα στο κρύο
στη ταράτσα , στην αυλή.

Φταίνε αυτοί που αποφασίσαν
ότι ο καπνός πειράζει
θα πληρώνω αδυναμίες
κι αν πεθάνω, τι τους νοιάζει…

m@gior
2.9.2010

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Καλή Σχολική Χρονιά...

Κεφάτος εξεκίνησα στο τέλος του Αυγούστου
οι διακοπές ευχάριστες και του δικού μου γούστου

Φόρεσα το τζινάκι μου και μαλακό παπούτσι
Τις Ζιβανσί τις κάλτσες μου και το ρολόι Γκούτσι

Ανοίγω το ραδιόφωνο, να η φωνή του Τράγκα
να λέει για τη Φρουτερί, τη βρωμερή παράγκα

Τις πλάτες στην Κυβέρνηση , απ΄το Τηλεκανάλι
που ξέχασε του Δου Νου Του, το άθλιο το χάλι

Το πως εκαταντήσαμε τα τελευταία χρόνια
άλλοι ήταν οι έξυπνοι, κι εμείς μονάχα ψώνια

Και τώρα στη τσεπούλα μας, αν έχει μείνει φράγκο
ευγενική κατάθεση, στης Φρουτερί τον πάγκο

Όλοι θα καταθέσουμε , πάντα για την Ελλάδα
που ψόφησε αβοήθητη, στην εύφορη κοιλάδα…


m@gior
29.8.2010

Ύλη και Ενέργεια...

Εκεί που η Ενέργεια γίνεται Ύλη
βρίσκεις τα Μαιευτήρια

Εκεί που η Ύλη γίνεται Ενέργεια
βρίσκεις τα Κοιμητήρια

Σε κάθε άλλη σχέση Ύλης και Ενέργειας
βρίσκεις τη Ζωή…

m@gior
24.8.2010

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Ο Δημοσιογράφος...

“Δεν έχει πλέον ιδιαίτερη σημασία”
κατέληξε ο Σεφέρης την κουβέντα
ποια νάναι των πραγμάτων η ουσία
αναρωτήθηκα, γράφοντας στην ατζέντα.

Οδός Άγρας είκοσι, στο Παγκράτι
στο κάτασπρο σπίτι με το μικρό «πάτιο»
δροσερή η γωνιά, στην άκρη το κανάτι
μια σχέση του αιτιατού με το αίτιο.

Τι είναι η ποίηση, έθεσα ερώτημα
με λόγια άλλου, ήρθε η απάντηση
“σαν μεταφράσεις ένα ποίημα
αυτό που χάνεται, το λέμε Ποίηση”

Δειλά σηκώθηκα κι ας ήθελα να μείνω
“ χαρά μου” είπε ο Σμυρνιός κεφάτος
ήλπιζα σ΄ άλλη συνέντευξη να επιμείνω
γιατί δηλώνει πως είναι αυτοδίδακτος.

Δεν έγινε ποτέ…

m@gior
4.8.2010

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Στον Λευτέρη Παπαδόπουλο...

Ότι κι αν πεις για τον Λευτέρη
πρέπει να πιάσεις το τεφτέρι
να θυμηθείς όσα έχει γράψει
για τις καρδιές που έχει κάψει.

Σ΄ ευχαριστούμε όλοι Λευτέρη
που έριξες στα μάτια μας πιπέρι

Ο Μόλυβος τον στεφανώνει
η Ακρόπολη τον καμαρώνει
χτυπά βαριά το κομπολόι
στίχους του ακούς στο γυρολόι

Σ΄ ευχαριστούμε όλοι Λευτέρη
που μας ταξίδεψες σε τόσα μέρη

Αγάπη έρωτας και φτώχια
πιάνει με στίχους τα μετόχια
και μάχη δίνει με τον χρόνο
τη στέρηση, τον τόπο του, τον πόνο…

m@gior
1.8.2010

ΧΙΡΟΣΙΜΑ Αύγουστος 1945

Ένολα Γκαίη αλουμινένια
ρομφαία μοιάζεις τετρακίνητη
σηκώθηκες και λάμπεις ασημένια
μοιάζεις θαρρείς ανίκητη…

Τους πρώτους που χειρών αδίκων
ήρξαντο και ξένο αίμα πήραν
σπέρμα θεϊκό* ο Αχέρων
αθώους πέρασε στο Πέραν….

* διάσπαση του Uranium-235

m@gior
7.8.2010

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Αναχωρητήριο...

Αποχωρώ – αποχωρώ
τα δάκρυα δεν τα μπορώ
γέλια ακούω κι απορώ
αναχωρώ – αναχωρώ.

Φέρτε ποτά - ξηρακαρπά
λυπούμεθα και τα λοιπά
τα τραύματα είναι νωπά
ευχέλαιο κι ένα Παππά…

m@gior
30.7.2010

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Ευχαριστούμε γείτονες...

Ευχαριστούμε γείτονες
για τις διευκολύνσεις
οι ξένοι πια αλλόφρονες
σας βγάζουν στις ειδήσεις

Τα υπέροχα ακρογιάλια σας
τα χαίρονται οι γλάροι
γιατί τα άσπρα πλοία σας
δεν λύνουν παλαμάρι

Την όμορφη Ακρόπολη
να χαίρεστε από μακριά
γιατί κάποιοι τον Βράχο
τον κλείδωσαν από μαγκιά

Και οι τιμές είναι καλές
σε όλες τις μονάδες
ανήκουν σ΄ άλλες εποχές
που βρόνταγαν παράδες

Στο αεροδρόμιο των Σπάτων
σκεπτόμαστε να ρθούμε
με σέρβις - τέλος πάντων
και πτήσεις - στο θα δούμε

Κλειστά τα επαγγέλματα
κρατήστε κι άλλα χρόνια
σ’ Ευρώπης παραγγέλματα
μην είστε πλέον πιόνια

Ανοίξτε τις χωματερές
να τρώνε τα γλαρόνια
πληρώστε τις λυπητερές
περήφανα γκαρσόνια

Άξιους έχετε πολιτικούς
που έχουν όλοι τους αιδώς
δεν μοιάζουν με τραπεζικούς
σκορπούν το χρήμα αφειδώς

Κι έτσι όλοι θα χάσετε
κι ας πάθετε παράνοια
τα όμορφα που έχετε
μ’ απλήρωτα τα δάνεια….

m@gior
28.7.2010

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Δεν με βοηθάς...

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
κι είναι ψηλός ο Γολγοθάς
ξύλινος ο σταυρός, βαρύς
ο δρόμος για τη λύτρωση μακρύς

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
δεν είμαι εγώ παραμυθάς
είμαι ένας άνθρωπος απλός
ούτε κακός, ούτε καλός

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
καλάθια πλέκει ο καλαθάς
και τα γεμίζω με λουλούδια
για τη ζωή γράφω τραγούδια

Δεν με βοηθάς, δεν με βοηθάς
δεν έχει θέα ο Γολγοθάς
τον κλείσανε πολυκατοικίες
πολλές οι ανθρώπινες κακίες…

m@gior
23.7.2010

Γέρα Μυτιλήνης

Στον κόλπο αυτό που σώθηκαν
σφαγμένοι από τους Τσέτες
τώρα τον ήλιο χαίρονται
και παίζουνε ρακέτες…

m@gior
16.8.09

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Παλιές γειτονιές

Των παιδικών χρόνων οι μνήμες
πως έρχονται, σαν φιλμ νουάρ
σκούριασαν πια τα αξεσουάρ
που έδιναν φωνή στις ρύμες.

Στη πράσινη μικρή αυλή μας
τ΄ αμπέλι αγκαλιά με γιασεμί
οι μπλε ποδιές σε μια γραμμή
το ράδιο να γεμίζει τη ζωή μας.

Και στο στενό σαν σουρουπώσει
καρέκλες βγαίνουν στ΄ ανοιχτά
τα νέα φτάνουν μουλωχτά
αύριο πάλι, ο Θεός να δώσει.

Συντρέχανε, ανήμπορος σαν ήσουν
οι γείτονες να δώσουν κάτι τις
απ το υστέρημά του ο καθείς
σε χάρτινη σακούλα να αφήσουν.

Η ανάγκη , που ένωσε γειτόνους
τους χώρισε η μάρκα η σινιέ
το χτες σ΄ ένα μικρό ενσταντανέ
σε τσιπ κυτταρικό, κρατώ για μπόνους….

m@gior
21.7.2010

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Δεκαπέντε ντάμλιγιου σαράντα...

15W-40

Δεκαπέντε ντάμπλιγιου σαράντα
ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε λάδι
ό,τι δε γλιστράει, το τρώει το σκοτάδι
του Μηχανο(α)κίνητου ιμάντα…

m@gior
21.7.2010

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Πως γίνεσαι Τούρκος...

Τούρκος λοιπόν ο Καραγκιόζης
κι ο Χατζηαβάτης, Τούρκος κι αυτός
ελπίζω ο συμπαθής Μπαρμπαγιώργης
να μη δηλώσει πως είν’ Αλβανός.

Θα πρέπει λοιπόν να βιαστούμε
για να μην έχουμε πάλι τα ίδια
κι η UNESCO μας βρει ότι ζούμε
άλλη μια Τουρκική τραγωδία….

m@gior
14.7.2010

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Το ερώτημα...

Το ερώτημα δεν είναι το “αν” αλλά το “πότε”
είναι γραφτό, όλα να γίνουν με μια σειρά
όπως στη ζωή και στο έργο του Καπότε*
στέκει ορθή , ρακέντητη η συμφορά.

Σαν τον φαντάρο πριν τη μάχη, που το ξέρει
μια μέρα, όσο κι αν προσέξει, θα γενεί
μια σφαίρα στη καρδιά, θα τον φέρει
κει, που όλα είναι άχρονα, όλα διαφανή…

m@gior
7.6.2010


* Τρούμαν Καπότε

Αντικρίζοντας τα κάτοπτρα των Αθηναίων...

Λάμπουν τα όπλα του τσιμεντένιου οχτρού
στην πρωινή της εξοχής την άχλη
μας σώζει για την ώρα το κανάλι του νερού
και του ποτού η ανεπαίσθητη η ζάλη…

m@gior
11.7.2010


Αντικρίζοντας τους απαστράπτοντες θερμοσίφωνες των Αθηναίων
κάτω από τον Ναό της Αφαίας Αθηνάς….

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Ζωή στο τρίγωνο του διαβόλου....

Ζούμε σε ένα τρίγωνο, γεμάτο ιστορία
Ακρόπολη, Αφαία, Ναός του Ποσειδώνα
πολλά είναι τα εγκλήματα, μικρή η τιμωρία
ξυπόλητοι πομείναμε, στη μέση του χειμώνα.

Τίποτε δεν κρατήσαμε, σοφία - αυτογνωσία
τσιμέντο και παράνομα, καλύψαμε το χτες
μια Αθήνα αγνώριστη, μεγάλη η προδοσία
πολίτες και πολιτικοί, οι μετρ στις αρπαχτές.

Άφραγκοι, θα σφαχτούμε για τα ψίχουλα
που πέφτουν από τα ευρωπαϊκά μαντίλια
ας είναι Ελληνική που θαβγει η ψυχούλα
να μην ανάψουνε για μας, οι ξένοι τα καντήλια.

Του πανικού Αργοναύτες απ΄ τον Βόλο
εμφύλιους περάσαμε, διπλές τις κατοχές
ψωμί κι ελιά και μπάλωμα στον κώλο
ονόματα θα δώσουμε, ακτές και μετοχές…

m@gior
1.7.2010

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Ντύθηκες άντρας στο χακί

Ντύθηκες άντρας στο χακί
με σάκο και ξυριστικά
και εσώρουχα πλυμένα

Ράδιο ακούς μ ακουστικό
Βράδυ βαριέσαι στη σκοπιά
Και δεν θυμάσαι εμένα

Το κούρεμα με τη χοντρή
τη μηχανή ζηλεύω
πως πέφτει κάτω το μαλλί

Γόπιγκ μες στο στρατόπεδο
Θελήματα του λοχαγού
για νάρθει η άδεια η καλή

Στο θάλαμο κοιμάσαι
μυρίζει η αρβύλα
και κλήση από Αθήνα

Στο κινητό η αγάπη σου
στο νου σου η δουλειά
κουράγιο κάνε γιόκα μου

θα ρθει η Κατερίνα…

m@gior
8.2.2010

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Νεο - Έλληνες...

Μέρα τη μέρα νικητές
πως φτάσαμε στ΄ανείπωτα
εμείς οι Δoν-Κιχώτες
του αγχωμένου τίποτα...

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Έρημοι δρόμοι...

Οι δρόμοι είναι έρημοι
ο εργάτης περιμένει
πλίνθοι μαζί και κέραμοι
ατάκτως ερριμένοι…

Ξερό που είναι το ψωμί
πικρό και το κρασί μας
πληγές γεμάτο το κορμί
της δύσκολης ζωής μας…

Ξωμάχος στο χωράφι
τη πέτρα θ΄ ακουμπήσω
τη δούλεψή μου στράφι
στη τύχη δεν θ αφήσω…


m@gior
23.6.2010

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Καλησπέρα Κύριε Μάνο Χατζηδάκη...

Δεκάξι χρόνια δίχως Μάνο
μιά Λιλιπούπολη χωρίς τέλος κι αρχή
η Ορχήστρα των Χρωμάτων μοναχή
ορφανό πεντάγραμμο και πιάνο….

Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

Σπρώχνουν τα νιάτα μας στα αεροπλάνα..

Σπρώχνουν τα νιάτα μας στα αεροπλάνα
σπουδές, διπλώματα πτυχία
εγγυημένη τους λέγανε η επιτυχία
μα ήρθαν χρέη, ΔΝΤ και ανεργία
αυτά μας λένε δεν ήτανε στα πλάνα

Και τώρα χωρίς Στέλιο Καζατζίδη
το παράπονο ποιος να τραγουδήσει
αυτού που φεύγει μετανάστης για τη Δύση
που πίστεψε πως η μυγδαλιά θ΄ ανθίσει
τώρα σε ξένες εκκλησιές θα πιάνουμε στασίδι

Κι αυτοί όλα στο πρόχειρο, όλα στο παραπέντε
στου κόσμου τις πληγές πετούν αλάτι
κόβουνε δώρα και τη σύνταξη του εργάτη
και του φορτώνουνε τα χρέη τους στη πλάτη
ας είν’ καλά ο Ες-πενηνταπέντε*…

m@gior
31.5.2010

* S-55 Ο τροφοδότης λογαριασμός….

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Όλα οργανωμένα τα έχει η ιστορία...

Όλα οργανωμένα τα έχει η ιστορία
μας περιμένει στη στροφή
πες το πονηριά, πες το μωρία
κάθε γεγονός και μια καταστροφή….

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο του 1914, ο ξεριζωμός του 1922
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο του 1940, ο εμφύλιος του 1945
Μετά τα Ιουλιανά του 1965, η Χούντα του 1967
Μετά την Χούντα του 1967, το Κυπριακό του 1974
Μετά τη μεταπολίτευση του 1974, η κατάρρευση του 2010….

m@gior
18.5.2010

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

Καραγκιόζ τσαρσί*

Στο τεντωμένο πανί μ΄ασετιλίνη
δυο φιγούρες που ο χρόνος λατρεύει
μια παράγκα αριστερά, κι Σελήνη
να φωτίζει το λαό που χαζεύει.

Η παράσταση τώρα αρχίζει
κι η υπόθεση έχει άγριο ξύλο
μα δε βλέπουμε αυτόν που ορίζει
ποιος θα γίνει αλεύρι στο μύλο.

Όλοι θέλουν νικητή Μπαρμπαγιώργο
και κανείς τον κακό Βελιγκέκα
μα αυτοί που συγγράψαν το έργο
τον Ζενέλ-μπεη στεφανώνουν Γκιουλέκα **.

Η καμπούρα μας χρόνια στην πλάτη
και το χέρι μας έχει μακρύνει
στη πληγή μας πετάνε αλάτι
και δε βλέπουν πως ζυγώνει η δίνη……

m@gior
6।5.2010

* Τσαρσί = αγορά
** Γκιουλέκας = Ζενέλ μπεης Γκιώνη Λέκα η Γκιουλέκα - 1846

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Η Πατρίδα

Λέγω : « Πατρίδα άλλη για να βρω, θα πάγω σ’ άλλη χώρα

Μια χώρα άλλη θα βρεθεί να με φιλοξενήσει
ποιος θα μπορούσε άραγε να με κατηγορήσει

Θ΄ αφήσω εδώ, τις πίκρες που πήρα από μικρός
και ο καφές που κέρασαν, ήταν κι αυτός πικρός

Ότι να θυμηθώ – και είδα πολλά – ήταν μια σκοπιμότητα
αγώνας επικράτησης , άνομη αγριότητα

χρόνια κάμω υπομονή, φεύγω στα ξένα τώρα…»

**********

Καινούργιες χώρες κι αν θα δεις, κι αν βρεις γαλάζιες θάλασσες

Η πατρίδα θα σ΄ακολουθεί. Με τις αξίες που διδάχτηκες
τις γνώσεις , τις εικόνες, τα χρώματα που πλάστηκες

όπου κι αν πάς, το κόψημο αλλότριας λεπίδας
θα νοιώσεις και πληγωμένος θα γυρίσεις, το χώμα της Πατρίδας

λοιπόν μην αρνηθείς - στάσου - στα ξένα πριν περάσεις
μείνε εδώ, μαζί μας να γεράσεις

και σοφός πια στη ταπεινή αυτή γωνιά, γράψε για όσα πέρασες…

m@gior
4.5.2010

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Λέγκω

Τα χάλια σου Λέγκω έκρυψες, αχτένιστη και βρώμικη
και της κακιάς της μάγισσας, βοτάνι σε ποτίσανε
όμορφη τάχα έγινες και οι κριτές σ’ εγκρίνανε.

Ήρθες έτσι ακάλεστη, μα ξάφνου η οικοδέσποινα
θυμάται, πως άμαξα δεν σ΄ έφερε ούτε και άλογα άκουσε
και διαταγή σου έδωσε : δανείσου και υπάκουσε

Το μαγικό βοτάνι της γριάς, γρήγορα όμως ξεθύμανε
κι έτσι αφτιασίδοτη, φτωχιά και χρεωμένη
το αίμα σου τώρα πίνουνε, είσαι υπερχρεωμένη

Για καθενός τα βίτσια, να πουλάς και τα σερβίτσια
και δέκα χρόνια η ποινή, ήρθε για το σφουγγάρισμα
εσύ και τα παιδιά σου, πάρτε στεγνό καθάρισμα

Κι αυτοί που σε προδώσανε και το βοτάνι δώσανε
με πορφυρό μανδύα ήταν ντυμένοι και λίγο κουρασμένοι
κι οι άλλοι προφεσόροι , όλοι κονομημένοι

Κι έτσι μικρή μου Λέγκω που το κορμί σου όρθωσες
και βέτο στα μούτρα έριξες του Γέρο -Καίσαρα
τώρα σε Euro-σέρνουνε γυμνούλα και στα τέσσερα….

m@gior
30.04.2010

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Φοβού τους ποιητάς σαν σιωπούν...

Φοβού τους ποιητάς σαν σιωπούν
γιατί αυτοί ξέρουν…

στης σχεδίας που κατεβαίνει το ποτάμι
δεμένοι στο κατάρτι…

δεν νοιάζονται πια για τις όχθες
τη θάλασσα νοιάζονται…

m@gior
28.4.2010

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Περιμένοντας τους βαρβάρους…

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα

-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα
τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν…

Απόσπασμα από το ποίημα τουΚωνσταντίνου Π Καβάφη


Περιμένοντας τους ΔαΝεισΤές…

Καθημαγμένη η κοινή γνώμη περιμένει,
τα νέα μέτρα , που δεν θάναι γιαλατζί

και η ευθύνη Αρχηγών σαν μία πόρνη
πηγαίνει με όλους , όχι με τον νταβατζή

Και οι Μερσεντάκηδες που πάντα ”Ναι” λένε
όταν οι ευθύνες πρέπει άλλους να βαρύνουν
κρυφοψηφίζουν, Νενέκηδες* και μυξοκλαίνε…

m@gior
26.4.2010

*** Νενέκος = Κατά την τρίτη φάση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο οπλαρχηγός
Δημήτρης Νενέκος προσκύνησε τον Ιμπραήμ και προκάλεσε την οργή του Κολοκοτρώνη …

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Τείχη - τύχη

Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω

Κωνσταντίνος Π Καβάφης

Τύχη
Τυχάρπαστοι, της πρόσκαιρης εξουσίας δούλοι
ύπουλα, στα σκοτεινά βαρούν τους ματρακάδες*
Απελπισμένοι, την τιμωρία περιμένουμε σα μούλοι**
στα ροζιασμένα χέρια μας, περάσανε χαλκάδες

Είχαμε όνειρα πολλά, είχαμε περηφάνια
κι όταν τα νέα ήρθανε, νοιώσαμε αηδία
τίποτες δεν ακούσαμε, σαν ήρθαν τα στεφάνια
τότες αντιληφθήκαμε, ποιών ήταν η κηδεία…

m@gior
29.04.2010


Στη μνήμη του Κωνσταντίνου Καβάφη
29 Απρίλη 1933, μας άφησε ο Αλεξανδρινός και Παγκόσμιος πλέον ποιητής μας.

* βαριά σφυριά
** γάσμουλοι η μούλοι : παιδιά Φράγκων και Ελλήνων

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Βυθίσατε το Χόρα...

Πώς απ΄ το Βυθίσατε το ...Χόρα
Φτάσαμε στο Βυθίστηκε η.... Χώρα;

Πώς απ΄ το Τσοβόλα δώστα όλα
φάγαμε, του Δου Νου Του τη φόλα;

Γιατί η δανεική, η γιαλατζί ευημερία
έγινε στα ξαφνικά ανείπωτη υστερία;

Τρέχα τώρα ψωραλέε μου Ρωμιέ
το βάρος να σηκώσεις του σομιέ

Που πάνω του θα υποφέρεις
μέχρι τα ντουλά στη Τράπεζα να φέρεις

Γιατί της φυλακής τα σίδερα είναι
μόνο για το …θεαθήναι

Κι αυτοί το χρήμα στείλαν στις οφ σόρ
Και στο πολύσπορο, αλείφουν το ροκφόρ…

m@gior
16.4.2010

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Όρτσα καράβια μην τα κλαίς...

Όρτσα καράβια μην τα κλαις
μα κλαίγε αυτά π΄ αράζουν
στη κόντρα νάσαι και να λες
γι όλα αυτά π΄ αλλάζουν

Αλλάζουνε οι άνθρωποι
σα πιάσουν πέντε φράγκα
και είναι πάντα σκυθρωποί
τους τρώει η μαρμάγκα

Οι πόλεις μας αλλάζουνε
και οι δουλειές πεθαίνουν
κι αυτοί που πάντα τάζουνε
το χρέος μας βαθαίνουν….

m@gior
8.4.2010

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

1204 - 1453…

Τα στίφη των βαρβάρων
με σήμα το σταυρό
το αίμα τρέχει σα νερό
απ το σπαθί κουρσάρων

Τα άλογα του ιπποδρόμου
στον Άγιο Μάρκο είναι λύτρα
κι η Παναγιά η Οδηγήτρα
στη Βενετιά του τρόμου

στου Μυζιθρά τo κάστρο
στο Δεσποτάτο του Μωριά
Χρυσή πως έχει τη θωριά
της Νέας Ρώμης τ’άστρο

Δικέφαλος κι ο αετός
στου Αη Δημήτρη το ιερό
το πρόσωπό του σοβαρό
ορκίζεται γονατιστός

Παλαιολόγος Αυτοκράτωρ
αγκάθινο έχει το στεφάνι
τον καρτερά το Τουρκομάνι
κι απέ ο Παντοκράτωρ…

m@gior
31.3.2010

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Πανωλεθρίαμβος

Το τρυφερό το χτύπημα
στην πλάτη
σε έστειλε σε ξένα μήκη
και σε πλάτη,

Ζητώντας υποστήριξη
και όχι χρήμα
στο τέλος τα κατάφερες
μα είναι κρίμα,

να μη γνωρίζουμε
ποιο θάν’ το τίμημα
για μας και την πατρίδα,
που ειν’ το οίδημα;

είναι στα σύνορα,
είναι στον αγωγό;
σαν της πουτάνας
τον προαγωγό

που της τα παίρνει
κι ας μην την ξέρει
και που τη δέρνει για να
τα φέρει…


m@gior
18.3.2010

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ρίξε φαρμάκι στο γυαλί

Ρίξε φαρμάκι στο γυαλί
ρίξε τα νέα μέτρα
τα φράγκα φύγαν στο Μπαλί
Και μείς πάνω στα δέντρα

κόβουμε απ’ τις σάρκες μας
για να σωθεί η πατρίδα
κόβουμε κι απ’ τις τσάρκες μας
να μη χαθεί η παρτίδα

Κι αυτοί πάλι απτόητοι
ξυπόλυτοι ονειρεύονται
φταίμε εμείς οι ανόητοι
που έχουν και πορεύονται

m@gior
17.3.2010

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Στο Κρασάδικο του Στέφανου

Βουτώ τις τύψεις μου στη σάλτσα
τραγουδά η ψυχή μου φάλτσα
έναν αμανέ, στου Στεφανή το καπηλειό

Κρεμμύδι, Φάβα, ρεβίθια, σαλιγκάρια
γλεντάμε σαν σαράντα παλικάρια
και μας σερβίρει η ηρωίδα Βαγγελιώ

Μονάχος στα μωσαϊκά χορεύω
και στου ζεϊμπέκικου τα βήματα γυρεύω
της ζωής το νήμα, υφασμένο σ΄ αργαλειό

με κουρελού πολύχρωμη να μοιάζει
στα μάτια το Θεό να τον κοιτάζει
όταν σχολάσει κάποια μέρα το σχολειό…

m@gior

8.3.2010

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Ήταν τα ντουλά πολλά

Ήταν τα ντουλά πολλά
και δεν ήτανε κουλά
τα χεράκια τους

Τα απλώσανε σεμνά
και τα ρίξανε στεγνά
στα τσεπάκια τους

Ιμάντες όλοι τρέχουμε
Λούγκρες γιατί απέχουμε
Απ όλη την κονόμα

Τα μουσαντά είναι κουφά
Καραμουτζού και στα κρυφά
Έγινε η Ελλάδα

Γκουνιότες καταντήσαμε
Και το μουτζό τους σκίσαμε
Γιατί τ άξίζαν…

3.3.2010
m@gior

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Αν είχε αμπάρες η ζωή

Αν είχε αμπάρες η ζωή
πάνω της θα δενόμουν
στα χέρια με τον Χάροντα
μια μέρα θα πιανόμουν

Μα η ζωή είναι θέατρο
που κόβεις εισιτήριο
και όταν η αυλαία πέσει
πιάνεις το διαβατήριο

και φτάνεις έτσι στο γκισέ
με τις βαριές σφραγίδες
και γράφει ο καλαμαράς
τι γλέντησες,τι είδες

Και φεύγεις με την άνεση
ανθρώπου που δεν ξέρει
αν έχουν φως και ξαστεριές
τα άγνωστα τα μέρη…

m@gior
24.2.10

Ο αχινός

Της διανόησης ο μαύρος αχινός
μυαλά μετρίων είναι γεμάτος

Που θορυβούν ματαίως και ερευνούν μεθοδικά
που βρίσκεται της σκέψης τους το βάθος

Υπάρχουν κι άλλοι μοναχικοί διανοητές
στ΄ αγκάθια τ’ αχινού στερεωμένοι

Που οδηγούν τη σκέψη την ελπίδα , στ΄αχανές
κινούν τον αχινό αδικημένοι…

m@gior
24.2.10

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Εστιατόριο η Κληματαριά !

Εφτά μέρες στον Παράδεισο
Απ την Αθηνών την Άβυσσο

Γλυκιά- πλανεύτρα Ξάνθη
Αγκαλιές τ΄ ανθρώπινα άνθη

Και στην Κεντρική πλατεία
Μια νόστιμη αμαρτία

Στης Κληματαριάς τους κλώνους
Εκατό εύχομαι χρόνους.

Βάσω Μάριε θυμήσου
Τα κλειδιά του Παραδείσου

άστα στα παιδιά σου εκείνα
Κι έλα τις γιορτές Αθήνα !

m@gior
20.8.2002

Γαλάζια σφαίρα υδάτινη...

Γαλάζια σφαίρα υδάτινη
Πλασμένη από φωτιά
Αργά γυρνάς χωμάτινη
και θέλει αποκοτιά

να βλέπουμε το αίμα μας
να τρέχει σα τη βρύση
ειρήνη το ζητούμενο
κι ο πόλεμος η λύση

Τα έθνη έχουν συμφέροντα
και οι λαοί καημούς
Η ειρήνη έχει παντρειές
κι μάχες σκοτωμούς

Κι συ που πίνεις τον καφέ
στού πλάτανου τον ίσκιο
σκέψου τι θάταν η ζωή
αν έλειπε το δίκιο…

m@gior
12.2.2010

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Ο Χάρος κι η χαρά

Ο Χάρος κι η χαρά
Έχουν την ίδια ρίζα
Κι αν είμαστε στη πρίζα
Είναι για τον παρά

Στον έρωτα ανυπακοή
δηλώνουμε γελώντας
Μα πάντα απορώντας
Τι να ναι η ζωή

Στη πόλη όλοι ζούμε
Μα θέλουμε την εξοχή
Λέμε πως ζούμε κατοχή
Στο χάος σα γυρνούμε

Γελούμε στη πολιτική
άλλοι, αδιαφορούμε
ρουσφέτια αναζητούμε
κάνουμε κριτική

Χωρίς παρά και όνειρα
Το φέσι ως τ΄ αυτιά
Σχέδια μόνον στα χαρτιά
βουτάμε τα βρομόνερα….

m@gior
22.1.2010

Εδώ Πολυτεχνείο

Τριανταέξη χρόνια τώρα
Ήρθε της σύνταξης η ώρα
Γι αυτούς που προχωρήσαν

Νοέμβρης , Νομικής ταράτσα
Νεανικά ήταν τα μπράτσα
Που σπρώξανε τα τάνκς

Άλλοι μικρόφωνα αρπάξαν,
Και τα Ερτζιανά ταράξαν
Εκεί Πολυτεχνεία ...

Εδώ όμως Βαλκάνια!
Πολιτικά ζιζάνια
Που τ΄όνειρο ξηλώσαν

Κι΄ έμεινε η δόλια η σημαία
Να φέρεται απ’ τη νεολαία
το ξεπλυμένο μπλε…

Στάλες αίματα γεμάτη
Δάκρυα έρχονται στο μάτι
Και θύμησες πικρές

Στους νέους να θυμίζουν
Οι σφαίρες δεν γυρίζουν
Που πέσανε εκεί

Μολότοφ θεατρίνες
φωτίζουν τις βιτρίνες
Χορεύουν οι φωτιές…

Ψωμί Παιδεία Ελευθερία
Επίκαιρα είναι και τα τρία
Και θάναι για καιρό…

m@gior
17.11.2009

Νοέμβρης 2008

Πώς να ξεχάσεις,
Τον καιρό που ζούμε
Τα σκάνδαλα, τη κρίση
Το αίμα που θα δούμε.

Και πρόεδρο
Εκλεγμένο, πολέμους
ετοιμάζει, και τον ασκό ανοίγει
με άγνωστους ανέμους

Ασφάλειες κινδύνων
Πουλούν στην εσπερία
Και χώρες καταργούν,
Μοιράζουν υστερία

Τα τάνκς και τα κανόνια
Δεν είναι μακαρόνια
Η Βέμπο μας τραγούδησε
Πριν εβδομήντα χρόνια

Κανόνια οικονομικά
Που έρχονται, ακούω
Εργάτες τρέχουνε παντού
Γι αυτό δεν υπακούω,

Σε Νόμους οικονομικούς
Που δείχνουν βελτιώσεις
Και όνειρα μοιράζουνε
γεμάτα αλλοιώσεις….

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Χάρτινο καίκι

Λόγια σκαλίζω στο χαρτί
Και φτιάχνω ένα καΐκι

Στη θάλασσα με μια ευχή
Το ρίχνω με μεράκι

Στη Χιό τη μαστιχόνησο
Να πιάσει να φορτώσει

Κι από την Πριγκηπόνησο
Έλληνες για να σώσει

Ψάρι από την Ικαριά
Λάδι απ΄ την Μυτιλήνη

Και υφαντά από τη Νιό
Να παντρευτώ εκείνη .

Τι είναι ο ποιητής ;

Λένε πολλοί, μα τι είναι ο ποιητής ;
Γιατί γράφει, γιατί ανησυχεί ;
Μήπως αυτός θα είναι ο κριτής
του πόλεμου που σύντομα θα ηχεί ;

Είναι ο ποιητής σαν τον μετεωρολόγο
Προβλέπει τον καιρό με ακρίβεια
Με όπλο του, μόνον τον λόγο
ν’ αλλάξει δεν μπορεί, το αίμα και τη βία

Όμως σ’ αυτούς που τον διαβάζουν
Ανοίγει δρόμους φωτεινούς, αλήθεια
Και όταν οι άσχετοι, γι΄άλλα τυρβάζουν
Φέγγει στο αύριο, φέρνει βοήθεια….

Σαν τα κύματα της Θάλασσας...

Κύματα οι άνθρωποι στριμωγμένοι σε γενιές
Έρχονται στα βράχια με φούρια
Και έκπληκτοι σκάζουν σε αφρούς
Πληγώνοντας τον χρόνο-βράχο.

Ακάματοι, θαρραλέοι οργανώνονται στο κύμα τους
Λες και μπορούν να το αλλάξουν
Λυσσαλέα αντιπαλεύουν τον άνεμο
Που τους σπρώχνει στη στεριά.

Κι αυτός ο άνεμος, αδιάφορος , φτιαγμένος
από ήλιο και στριφογύρισμα της γης
επιπόλαια, δίχως σχέδιο θαρρείς
Σπρώχνει δικαίους κι αδίκους στο τέλος τους…

Είναι η ελλάδα μας...

Ελλάδα είναι το γαλάζιο
είναι η Στέλλα της Μελίνας
είναι η Πλάκα της Αθήνας
και η γεύση της ρετσίνας

Ζεϊμπέκικο είναι ,του Τσαρούχη
Απ΄το μπουζούκι του Τσιτσάνη
Είναι ο καφές μας στο φλιτζάνι
Και ο μεζές από το τηγάνι

Είν΄ το χταπόδι με το ούζο
Και ο ψαράς μέσα στη βάρκα
τα καράβια και τα μπάρκα
τα ρεμπέτικα στα πάλκα

Είν΄ οι κρυφές ακρογιαλιές
Οι χιονισμένες κορυφές
Είναι ο Πέτρος της Μυκόνου
Το «δι ευχών» ενός διακόνου…

Η Ταυτότητά μας

Έχουμε αέρα , θάλασσα
Έχουμε ιστορία

Δεν έχουμε οργάνωση
Δεν έχουμε πορεία

Στα δύσκολα είμαστε μαζί
Και στη κονόμα χώρια

Είναι μικρό το μαγαζί
Γεμάτο στεναχώρια…

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

My Way by Frank Sinatra

Και τώρα, που το τέλος ζυγώνει
και βλέπω την αυλαία να πέφτει
Φίλοι μου, θα σας πω τι με πληγώνει
όταν με κοιτώ στον καθρέφτη।

Έζησα μια ζωή γεμάτη
ταξίδεψα σε κάθε δρόμο
και ακόμη περισσότερο απ΄ αυτό
το έκανα με τον δικό μου Νόμο.

Τύψεις ; Είχα μερικές
αλλά και πάλι, λίγες οι άξιες λόγου
έκανα αυτό που έπρεπε
στο θέατρο του παραλόγου.

Σχεδίασα την κάθε μου πορεία -
το κάθε μου βήμα, σε ασήμαντο δρόμο
και ακόμη περισσότερο
το έκανα με τον δικό μου Νόμο.

Ναι, υπήρξαν φορές, μπορώ να τις μετρήσω
που δάγκωσα περισσότερο από ότι μπορούσα να μασήσω
αλλά στο τέλος, όταν αμφέβαλα
το δέχτηκα , τ΄ απέβαλα
το αντιμετώπισα και στάθηκα ορθός
και το έκανα με τον δικό μου Νόμο.

Αγαπήθηκα, έκλαψα γελάστηκα
το μερτικό μου χόρτασα
ανέβηκα αλλά δεν κουράστηκα
γελώντας, το δάκρυ μου σκούπισα.

Σκέπτομαι, έκανα όλο αυτό
και μπορώ να πω, αδιάντροπα
Ω όχι, Ω όχι, όχι εγώ.
Το έκανα όπως εγώ νόμιζα.

Tί είναι ο άνθρωπος; Ποιο το ιδανικό;
αν όχι ο εαυτός του – είναι τότε μηδενικό.
το να νοιώθει αυτά που λέει
και όχι στα γόνατα να κλαίει
το τέλος μου, δείχνει πως έχασα
αλλά το έκανα με τον δικό μου Νόμο…

m@gior
11.1.2009

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Η συμβουλή

Θα ζήσεις με ελάχιστα
Αν δεν ψελλίσεις μάλιστα….

Θα καταλήξεις στ΄ άχρηστα
Αν δεν τους φέρεις τ’ “άριστα”…

m@gior
23.12.2009

Χώρα της συστολής...

Το μηδέν είναι παρόν
Και μέσα μας και γύρω

Δεν έχω χέρια να κρατώ
Κεφάλι για να γείρω

Κοιτάζω την πατρίδα μου
Δεν την αναγνωρίζω

Ιδανικός Αυτόχειρας
Δανείζομαι να ζω

Το αύριο είναι αδειανό
Βιβλίο δίχως σελίδες

Ελλάδα πια της συστολής
Χώρα χωρίς ελπίδες

Τόπος της ξένης επιβουλής
νόθα Δημοκρατία

Αίμα στο μεροκάματο
ήρωας χωρίς αιτία

Για όλα μια δικαιολογία
Φταίει η Τουρκοκρατία….


m@gior
28 Οκτωβρίου 2009

Άθως

Ειν΄ένας κόσμος αυτόνομος
Ειν΄ενας κόσμος άλλος
Κει που ψυχανεμίζεσαι
Μικρός είσαι η μεγάλος

Κει που η πέτρα τιθασεύεται
Κει που η ψυχή υποφέρει
το σώμα αγωνίζεται
στο Δίκαιο συνεισφέρει

Το γόνυ κλίνω Δέσποτα
Σε τέτοια αγιοσύνη
Στην καθημερινότητα
Γυρνώ χωρίς βιασύνη…

Εάλω η Πόλη

Νοτισμένες οι πέτρες του κάστρου
κοιτάν το Βόσπορο ψυχρά
χρόνια που έδυσε το φως του άστρου
αιώνες τώρα, σιγήσαν τα πυρά

Κι καμπάνα βγαλμένη από χρόνια
Στο ναό του Θεού τη Σοφία
Με το μπρούτζο της χυμένο κανόνια
Και στολίδι στων στρατών τα λοφία

Στα κομψά ρεστοράν κει στο Πέρα
χαζεύουν οι πελάτες τα ήρεμα νερά
ευωδιά γιασεμιού στον αέρα
ξεράθηκε το αίμα, ξεπλύθηκε γερά…

m@gior 29.5.09

Δυό πόνους έχει η ζωή...

Δυό πόνους έχει η ζωή
Της γέννας, του θανάτου
οι θρόνοι δυό της μοναξιάς
της κορυφής, του πάτου.

Άρχοντας ήμουν κάποτε
Στις στολισμένες σάλες
Και τώρα μόνος κάθομαι
Στις παγωμένες σκάλες

Με τρόπο ρίχνω το παλτό
Στον τενεκέ σα σκέπη
Κι ότι βρεθεί φαγώσιμο
Μπαίνει στη μέσα τσέπη

Μέρα τη μέρα νικητής
Πως έφτασα στ΄ανείπωτα
Εγώ ο Δον – Κιχώτης
Του αγχωμένου τίποτα…

m@gior
5.12.2009

Εύγα να πάρεις ΕΒΓΑ

Όλοι οι παλιοί θυμόμαστε
Τα παγωτά της γειτονιάς
Χωνάκι κρέμα παγωτό
Ξυλάκι σοκολάτα

Καραμανλής πρωθυπουργός
Ο Γέρο - Γιώργος Κέντρο
Σε μια Ελλάδα ερείπιο
Που είχε όμως νιάτα

Πέστε μου, πόσα άλλαξαν
Σε όλα αυτά τα χρόνια
Τα ίδια τα ονόματα
Στην ίδια την Παράτα

Μπουρλότο τώρα η ΕΒΓΑ
Κοιτάει τους πολιτικούς
Που εύκολα υπόσχονται
Τις Άλπεις στην Ακράτα…..


m@gior
14.9.09

Μα τι λαός είμαστε εμείς ;

Μα τι λαός είμαστε εμείς
Που καίμε το πρωί και χτίζουμε το βράδι
Σπουδές και μπίζνες κρύβουμε, καλά μες στο σκοτάδι
Και να μην νοιάζεται κανείς…

Μα τι λαός είμαστε εμείς
Που ακούμε υποσχέσεις και φουσκωμένα λόγια
Και αδιάφοροι τα γράφουμε, σε ξένα ημερολόγια
Και να μην νοιάζεται κανείς…


Μα τι λαός είμαστε εμείς
Παράγουμε μολύνοντας, βρωμίζουμε γελώντας
Τον τόπο που μας δόθηκε, όλοι αδιαφορώντας
Και να μην νοιάζεται κανείς…

Magior 18.7.07

My Way - Greek Translation

Όπως εγώ νόμιζα…

Και τώρα, που φτάνει το τέλος
Και βλέπω την αυλαία να πέφτει
Φίλοι μου, θα το πω καθαρά
Θα πω ότι νομίζω βέβαιο

Έζησα μια ζωή γεμάτη
Ταξίδεψα σε κάθε λεωφόρο
Και ακόμη περισσότερο απ΄ αυτό
Το έκανα όπως εγώ νόμιζα

Τύψεις ; Είχα μερικές
Αλλά και πάλι, λίγες οι άξιες λόγου
Έκανα ότι είχα να κάνω
Και τα κατάφερα ,χωρίς εξαίρεση

Σχεδίασα κάθε πορεία που μου έλαχε -
Με προσοχή το κάθε μου βήμα σε ασήμαντα δρομάκια
Και ακόμη πιο πολύ
Το έκανα όπως εγώ νόμιζα.

Ναι, υπήρξαν φορές, είμαι σίγουρος το ήξερες
που δάγκωσα πιο πολύ από ότι μπορούσα να μασήσω
αλλά στο τέλος, όταν αμφέβαλα
Το δέχτηκα και τ’ άφησα
Το αντιμετώπισα και στάθηκα ορθός
Και το έκανα όπως εγώ νόμιζα

Αγαπήθηκα, γελάστηκα και έκλαψα
Χόρτασα – το μερτικό μου στη χασούρα
και τώρα, καθώς τα δάκρυα κοπάζουν
Το βρίσκω τόσο αστείο.

Σκέπτομαι, έκανα όλο αυτό
Και μπορώ να το πω, χωρίς ντροπή
Ω , όχι. Ω όχι, όχι εγώ.
Το έκανα όπως εγώ νόμιζα.

Tί είναι ο άνθρωπος; Τι του ανήκει;
Αν όχι ο εαυτός του – τότε είναι ένα μηδενικό.
Το να λέει αυτά που πράγματι αισθάνεται
Και όχι να παρακαλεί γονατιστός.
Ο απολογισμός δείχνει πως υπέφερα
Και το έκανα όπως εγώ νόμιζα…

Αμαρυνθος 2009

Αμάρυνθος 2009

Κάνε Θεέ μου να γενεί
σαν η ψυχή μου βγαίνει
Να παίζει ο Νίκος στη γιορτή
Μινόρε και ντουζένι

Ο Σπύρος στο μπουζούκι του
Παπάδες κατεβάζει
Κι ο Χρήστος στη κιθάρα του
Με τα θεριά τα βάζει

Οι νότες να στοιχίζονται
Φαντάρια σε στρατώνα
σα βάρκες να λικνίζονται
σα γυναικός λαγόνα

Ντουέτο μπαίνει ή Αρετή
Σε δεύτερες και πρώτες
Παίζουν τα τέλια τους καημούς
για εργάτες και αγρότες

Και δώστου τα μαγειρευτά
και πίττες, και εντράδες
Μπάζει η ζωή μας ευωδιές
Και η καρδιά νταλκάδες…

m@gior
5.12.2009

Ο Μικρασιάτης

Ο MΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ

Τι κι αν περάσανε αδελφέ, χρονάκια εκατό
Πονά διπλά η δαγκωνιά από το ερπετό

Ταξιδιώτες με τη βία, σε ματωμένο Τούρ
Τουρκόσποροι για τους εδώ, για τους εκεί Γκιαούρ

Τη μια το δεκατέσσερα, ξανά το εικοσιδυό
Γλυκό το βιός π’ αφήσαμε, τόδαμε ρημαδιό

Στο παγωμένο αντίσκηνο με πόδια πληγωμένα
Εγώ νοιαζόμουνα για σε , και συ για μένα

Κι από την Πόλη εξόριστοι χρόνους σαρανταπέντε
Θαρρώ ήταν το πενηνταδυό, ξανά το εξηνταπέντε

Δύο γενιές ξοδέψαμε και χτίσαμε παλάτια
Μα σαν μυρίσει Ανατολή, δάκρυ κυλά απ’ τα μάτια

Τραγούδια γράφτηκαν για μας, και ήρθανε σαν δώρα
Καλδάρας για τη σύνθεση, στίχοι του Πυθαγόρα…


magior