Τώρα που ο δείκτης ακουμπά στα δυο μου χείλη
και τ’ αυτιά μου στέκουν ανήμπορα στους ήχους
μολότοφ τα συνθήματα, καίνε τους τοίχους
κι εγώ σφυρώ με πορφυρό κοχύλι.
Ομίχλη απόψε, μέσα κι έξω στο Αιγαίο
η βάρκα μου παλιά, πανιά - κουπιά δεν έχω
και κουρσεμένος πια διπλά, δεν το κατέχω
πως βολοδέρνω στα βαθιά χωρίς να φταίω.
Αναμεσίς στης Τήνου και της Άνδρου το φανάρι
ένα θαύμα από τη θάλασσα προσμένω
ξυπόλητος και νηστικός θα περιμένω
του εικοσιένα να φωτίσει το λυχνάρι…
m@gior
29.9.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου