Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Ύλη και φως


Σαν φτάνει η ύλη να γίνει φως
το νοιώθω σίγουρα, δεν ξέρω πως
φταίει η ενέργεια, ίσως τα κβάντα
εκεί η πληρότητα, η ίδια πάντα.

Περνάω την πύλη μα δεν το νοιώθω
δεν έχω τύψεις, δεν νοιώθω πόθο
για όσα άφησα, πιά δεν με νοιάζει
Ένας γνωρίζει, αυτός που μοιράζει.

Είμαι εκεί που λείπει ο χρόνος
στο τρισδιάστατο, απών κι o πόνος
μόνο ένα φως γεμάτο αλήθεια
ο νους ασώματος, μοιάζει συνήθεια.

Είναι περίεργο, θυμάμαι το αύριο
τα ξερονήσια κοντά στο Λαύριο
μπλέκεται στ’ αύριο η Ιστορία
χωρίς απάντηση η απορία.

Έζησα όρθιος, κι ας με πειράξανε
γονείς περήφανοι , που με διδάξανε
να είμαι πάντα, Έλλην σκεπτόμενος
ίσως αμίλητος, ίσως απρόσμενος…


m@gior
21.6.2018