(Α) μνημόνευτο....

Το ¨αχ¨ του Καζατζίδη τώρα επίκαιρο
το ¨βαχ¨ του εργάτη είναι πάντα ιδρωμένο
κονόμες, αρπαχτές γρικώ, θεριό ανήμερο
γίνομαι γιατί πεινώ, μα υπομένω.

Φτιάχνω φραπέ σε ποτηράκι πλαστικό
κάθε πρωί, ακούω μόνο τις καλές ειδήσεις
μιλάνε πάντα για καιρό φανταστικό
βουνά και θάλασσες που πρέπει να γυρίσεις.

Όμως εγώ, δεν έχω πια φιλοδοξίες
για σπίτια όνειρο, γι αμάξια αστραφτερά
το μεροκάματο, μοναδική απ τις αξίες
που μείναν όρθιες, ζωή χωρίς φτερά…

m@gior
17.9.2010