Βουτώ τις τύψεις μου στη σάλτσα
τραγουδά η ψυχή μου φάλτσα
έναν αμανέ, στου Στεφανή το καπηλειό
Κρεμμύδι, Φάβα, ρεβίθια, σαλιγκάρια
γλεντάμε σαν σαράντα παλικάρια
και μας σερβίρει η ηρωίδα Βαγγελιώ
Μονάχος στα μωσαϊκά χορεύω
και στου ζεϊμπέκικου τα βήματα γυρεύω
της ζωής το νήμα, υφασμένο σ΄ αργαλειό
με κουρελού πολύχρωμη να μοιάζει
στα μάτια το Θεό να τον κοιτάζει
όταν σχολάσει κάποια μέρα το σχολειό…
m@gior
8.3.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου