Νερό πικρό…
Συμβόλαια βλέπω θανάτου
τυλιγμένα σε συσκευασία δώρου
έχασα πια την αίσθηση του χώρου
εκεί στα έγκατα του πάτου
Και ξάφνου, σα δώρο μικρό
η κάλπη μας φαντάζει σα λύση
του διψασμένου, στο στόμα η βρύση
μα το νερό, φαρμάκι πικρό.
Είμαστε όλοι παιδιά του Κάιν
κι όμως ποθούμε το καλό
μα το πετάμε δίχως σκέψη στο γιαλό
ας πούμε κάποτε και ένα Νάιν…
m@gior
5.10.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου