Στιγμές

Η ζωή είναι στιγμές
στιγμές κι εγώ χαρίζω
του χρόνου τις ρωγμές
μ΄ αγάπη τις γεμίζω.

Κράτησε το χέρι μου
που ξέρει από ορφάνια
έλα να πάμε αστέρι μου
για μακρινά λιμάνια.

Στα μάτια απόψε κοίτα με
είναι μικρή η ζωή
στο χρόνο αν θέλεις ζήτα με
για σένα έχω πνοή…

m@gior
2.6.2015

Το Ταξίδι

Ταξίδια ζωγραφίζω με το νου
σε μέρη μακρινά και ξεχασμένα
ψυχή δική μου σε σώμα αλλουνού
ξένα τα μάτια που βλέπουνε για μένα.

Τον χάρτη μου ανοίγω τον παλιό
γεμάτο με ναυάγια κρυμμένα
ψωμί κι ελιές πετάω στον γυλιό
φοράω τα παπούτσια μου λυμένα.

Δεν έχω τίποτα πίσω να περιμένει
τα χέρια μου μυρίζουνε μουράβια
και μία Σπανιόλα επάνω μου γερμένη
με σώμα, που γνωρίζει από καράβια.

Τούτο το μπάρκο, θάν' το τελευταίο
και δεν θα έχει επιστροφή
με πυρετό που λένε τεταρταίο
σαλπάρω στην επόμενη στροφή…

m@gior
15.5.2015

Της γκανιότας

Δεν ξέρω τι να γράψω
με τόσα γεγονότα
δύσκολο να μαντέψω
ποιος έχει την γκανιότα.

Αλλάζουν όλα γύρω
στα μέσα και στα έξω
γελώ μα και σιχτίρω
δεν ξέρω αν αντέξω.

Κάλπη είναι και γυρίζει
κόλπο είναι και μυρίζει…

m@gior
10.2.2015

* Η γκανιότα με απλά λόγια είναι η προμήθεια που κρατάει ο book, ώστε να είναι
κερδισμένος ανεξαρτήτως αποτελέσματος…

Αριστερά-Δεξιά

Το πράγμα φαίνεται απλό
θα πρέπει όμως να στο πω,
ότι έμαθα απ τις καταστροφές !

Συμφέροντα μας φέρανε ως εδώ
και θα στο πω χωρίς αιδώ
με δυo απλές στροφές :

αριστερός πάει να πει
δουλεύω όσο θέλω,
ξοδεύω όσα μπορώ

και δεξιός μαθές θα πεί
δουλεύω όσο μπορώ,
ξοδεύω όσα θέλω…

m@gior
5.12.2014

Η γεννιά του "κράτα τα ρέστα"

Κράτα τα ρέστα
λέγαμε το ογδόντα
τώρα στην Τι-βι φιέστα
μ ένα λαό απόντα.

Κράτα τα ρέστα
λέγαμε το ενενήντα
τώρα άντε βρέστα
με τρείς κι εξήντα.

Κράτα τα ρέστα
λέγαμε το δύο χιλιάδες
τώρα άντε πέστα
πως γίναμε ραγιάδες.

Φέτος σε κρατούν για ρέστα
κι όλο βγάζουν μανιφέστα…

m@gior
17.12.2014

Τύχη

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α ! όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Τύχη

Τυχάρπαστοι, της πρόσκαιρης εξουσίας δούλοι
ύπουλα, στα σκοτεινά βαρούν τους ματρακάδες

Απελπισμένοι, την τιμωρία περιμένουμε σα μούλοι
στα ροζιασμένα χέρια μας, περάσανε χαλκάδες

Είχαμε όνειρα πολλά, είχαμε περηφάνια
κι όταν τα νέα ήρθανε, νοιώσαμε αηδία

τίποτες δεν ακούσαμε, σαν ήρθαν τα στεφάνια
τότε αντιληφθήκαμε, ποιών ήταν η κηδεία…


Στη μνήμη του Κωνσταντίνου Καβάφη

29 Απρίλη 1933, μας άφησε ο Αλεξανδρινός και Παγκόσμιος πλέον ποιητής μας.

m@gior
05.12.2014

Θα ζήσω ελεύθερο πουλί...

Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στη βουλή
για μια μονάχα εκλογή να τα γυρνάω
θα ανοίξω είκοσι οφσόρ, και τσάμπα θάχω το ροκφόρ
κι από κανάλι σε κανάλι θα πετάω…

Δεν θέλω μόνιμη δουλειά , θέλω δικά μου τα κλειδιά
δεν θέλω έλεγχο το που τα κονομάω
τι χρήμα έβγαλα εχθές και που αλήτευα προχθές
τέτοια βουλή, δε την μπορώ, δε τη βαστάω…

Θέλει η ζωή μου αλλαγή, στα κρίματα απαλλαγή
δε δίνω φράγκο η εφημερίδα τι θα σούρει
και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν’ αλλάζει τη τροφή
και όχι μόνο Βουλιαγμένη και Καβούρι…

* βουλή = θέληση


m@gior
14.11.2014