Ο MΙΚΡΑΣΙΑΤΗΣ
Τι κι αν περάσανε αδελφέ, χρονάκια εκατό
Πονά διπλά η δαγκωνιά από το ερπετό
Ταξιδιώτες με τη βία, σε ματωμένο Τούρ
Τουρκόσποροι για τους εδώ, για τους εκεί Γκιαούρ
Τη μια το δεκατέσσερα, ξανά το εικοσιδυό
Γλυκό το βιός π’ αφήσαμε, τόδαμε ρημαδιό
Στο παγωμένο αντίσκηνο με πόδια πληγωμένα
Εγώ νοιαζόμουνα για σε , και συ για μένα
Κι από την Πόλη εξόριστοι χρόνους σαρανταπέντε
Θαρρώ ήταν το πενηνταδυό, ξανά το εξηνταπέντε
Δύο γενιές ξοδέψαμε και χτίσαμε παλάτια
Μα σαν μυρίσει Ανατολή, δάκρυ κυλά απ’ τα μάτια
Τραγούδια γράφτηκαν για μας, και ήρθανε σαν δώρα
Καλδάρας για τη σύνθεση, στίχοι του Πυθαγόρα…
magior
πολύ καλό, μπορώ να το αναδημοσιεύσω στο mikrasiatis.gr;
ΑπάντησηΔιαγραφή