δίχως πολλά καμώματα
νύχτες και μέρες σμίγουνε
δείλι και ξημερώματα.
Και μείς, όλοι στο τρέξιμο
για άρτο επιούσιο
δικό μας ειν’ το φταίξιμο
πού ‘χουμε βίο ανούσιο.
Έλα Βασίλη* να μας πεις
που κάνουμε το λάθος
κερνάμε ούζο για να πιείς
παίξε μας για το πάθος.
Η καρδιά μ’ αναζητάει λίγο πεύκο, λίγο κύμα
λύπες άλλες δεν χωράει, μήτε άδικο και κρίμα…
m@gior
5.10.2018
* ( Βασίλης Τσιτσάνης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου