Ο Νίκος του Σαββάτου

Και ξάφνου ήρθε από το βάθος
ντυμένος με της νύχτας τη δροσιά
καμάρωσε σιμά στη εκκλησιά
αυτούς π’ αγάπησε με πάθος.

Ανέμισε της νύφης τα μαλλιά
και του γαμπρού το μαντηλάκι
σα φλόγα απ’ ένα καντηλάκι
μας κοίταξε χωρίς να μας μιλά.

Χαρά του δώσατε πολλή
και ήρθε μ ένα πεφταστέρι
δίχως γάντια και νυστέρι
ευλογημένη να ναι ετούτη την αυλή.

Βλέπει φίλους, συγγενείς
αντάμα να χορεύουνε παρέα
αλήθεια, η ζωή είναι ωραία
θα έλεγε, αν τον ρώταγε κανείς...


m@gior
29.6.2019